Emocjonalny Rollercoaster, czyli wiersze o życiu

Tam zagościł smutek

Pełno gwiazd, smutek tu się wkradł
Teraz kiedy wiem, że nigdy nie będzie nas
Słysząc tą wieść księżyc aż zbladł
Ach, wszystkim tak szybko mija czas
Zabiorę moje cenne wspomnienia,
Już nie zobaczę Ciebie, skończą się te marzenia
Które niestety są niepoważne
To, że kocham ciebie nie musi być ważne
Nawet jeśli wypowiem pewne słowa to i tak nic nie zmieni
Nadal będę bardzo samotna w tej przestrzeni
Będąc otoczona wieloma z ludzi
Bo to przy nich człowiek najbardziej się trudzi
Starasz się odegrać wciąż wzorową rolę
Że już ledwo trzymasz się, to w swoją stronę
Wieczne udawanie, łez powstrzymywanie
Mam już dosyć, proszę pomóż mi!
Nie chcę tęskniąc dłużej żyć
Bo czujesz, jakbyś - mając niby wszystko - nie miał nic!
Jakikolwiek byłeś, gdy tu zawitałeś
Za chwilę całkiem kimś innym się stałeś
Stajesz obok niej, myślisz, że będzie lżej
Ale ucisk w sercu czujesz mocny wciąż
Chcesz to powstrzymać?
Przestań drążyć i chodź
Rozpocznijmy nasz własny lot
Zanim ktokolwiek znajdzie właściwy trop
Lecisz wciąż w górę
Mijasz każdą chmurę
Ma inny kształt, niż spodziewasz się
Lecz gdy opadasz
To mi opowiadasz
Co wczorajszego dnia dziać mogło się
Nie pamiętasz wielu snów
Zaraz na niebie wykwitnie nów
A wtedy przypomnisz sobie wszystko
Prawie wszystkie twe wspomnienia poszły do samopalenia
I tak się stało, że pamiętasz tylko ją
Gdy rano się budzisz, przez chwilę się łudzisz, że zapamietała Ciebie też
Zamknięte oczy na powrót się otwierają
Po kilku miesiącach... Tak, tyle czasu czekają
Teraz patrzysz w dal i nie widzisz jej
przez chwilę
Obraz wcześniejszego życia wraca zawile
I siebie pytasz ile czasu to trwało, ile?!
To zapomnienie całej rzeczywistości
Wychodzisz na balkon, na dworze już świta
A Ty niewyspana wracasz spać
To nowy dzień już wszystkich wita
A Ty nie możesz przy nim trwać