Emocjonalny Rollercoaster, czyli wiersze o życiu

Serce w więzieniu

Przez dłonie
Na kraty spoglądam
Oczy przymykając
Na prawdę
wciąż stałą jak one
Nie da się ich złamać
Dobrym kluczem
Otworzysz oba
Wiezięnną celę
i serce zamknięte
Bez słońca, bez reszty
Przejęte
Tym życiem
Przez okno
Wyłamię się prędzej
Niż z ramy zasad i dumy
wychynę i przyjdę
Prędzej przedziurawię ściany
Niż znowu za ból swój przeproszę
Za dumę i wolność zbyt małą i wielką
O uczuciach nie powiem
Prędzej na szczyty boso się  wdrapię
Niż twoje zawiedzione mną spojrzenie bez bólu wytrzymam
Po tym, co było, po tych wszystkich błędach
które były i będą istnieć zawsze
w mojej pamięci
A w więziennym sercu
Wciąż przedzieram się przez chaszcze
Niszcząc niezapominajki
Z twoim imieniem
By zapomnieć, co prawie zabiło
a powoli wzmacnia
Ale wszystko się rozegra
w swoim czasie
Chociaż wiem, że widzieć
mnie już nie chcesz
co tydzień myśl przychodzi
i mówi
że powinnam zamknąć drzwi przeszłości
A druga się z nią kłóci
karząc iść do ciebie
Czy mnie przyjmiesz w gniewie?
Nie wiem
Nie słucham żadnej z nich
stojąc w progu
nic nowego
do głowy nie przychodzi
Pamiętam tylko
jak się odchodzi
Myśl o tobie mnie nachodzi
Stalkuje i przeżera
Jak to przeżyję, nastanie nowa era
Nie mam odwagi zamknąć tej książki
Boję się, skończyć w złym miejscu, nie wrócić
Ta droga się zamaże, a ścieżka zostanie widmową
Nie wiem, czy chcę, gasnę, myśląc o tym
Czy tu w ogóle jest co naprawiać? Czy świat mój się burzy, jak zacząć to zmieniać?
Proszę mi powiedz jak tu się pogodzić
Parę razy stałam, ale nie chcę tu przychodzić!
A co jeśli nawet wyjść nigdzie nie mogę?
Serce siedzi w celi za szczerość, blokują mi drogę,
Tą stroną wydostać się nie mogę.
Strażnik sumienia śpi w szafie sumiennie
Co jakiś czas, budząc mnie wątpliwościami:
Czy powinnam, czy usiąść; wyjść, czy zostać dłużej?
Ale się wyłączam, przestaję wtedy słuchać
Muzyka zagłusza lub zgłaśnia jego słowa
Podczas, gdy cały czas boli mnie głowa
A potem znowu błędy popełniam...
I od nowa.