Ogień już
wygasły,
Drzwi się wnet
zatrzasły,
Pochodnie spadły
z okrzykiem w dół.
Lecz co powiesz kiedy
zapytam wtedy
Jeśli ten ogień
teraz pękł na pół?
Ciemność wnikła
w oko,
Jest już za
wysoko,
Bym sięgnąć tam mogła
Wchodząc ot na stół.
W głębi siebie
spadam,
Chociaż właśnie
siadam.
Do kolacji, której dziś
zjem tylko pół.
Wspomnienia
wirują,
Obraz
rozmazują,
Nic już nie jest pewne
Ktoś tu tylko mówi -
kłuj.
Słowa już
się psują,
Nic nie
rozwiązują,
Bo uciekły
znowu w siną dal.
Ale Ty -
pisarzu,
Wyrażeń
Kupcu, tragarzu,
Nie pozwól
wbić ich na pal.
Możesz mieć do siebie żal.
CZYTASZ
Emocjonalny Rollercoaster, czyli wiersze o życiu
PoesíaWrażliwa na innych i siebie osóbka, która bywa impulsywna i chciałaby czasem zostać zauważona na dłużej. W skrócie, wiersze kolorowego świata osoby z BPD. Swoje emocje wyrażam właśnie tu z nadzieją, że zostaną dostrzeżone i właściwie odebrane. Zapr...
