Emocjonalny Rollercoaster, czyli wiersze o życiu

Milczenie

Pusta sala? Nie do końca.
Są w niej dwie osoby, nie ma tutaj słońca.
Kobiety spoglądają w dwie różne strony,
Obie stanowią tak piękne ikony...
Pewnie się zastanowisz, co je łączy?
Żadna nie może znaleźć zaufania pnączy.
Młodsza chce coś powiedzieć, ale bardzo się boi,
Nie chce zerwać więzi, bo to nie przystoi.
Stara się wybrnąć jakoś tak w całości,
Niestety nie może żyć już bez miłości.
Zapytasz pewnie, skąd się wzięła druga?
Co tutaj robi? Czy to droga długa?
Dobrze myślisz, mistrzu, właśnie to się stało,
Naczynie goryczy zawartość swą przelało.
Szkoda jedynie, że nie można się przełamać,
Ze słowami - a tak trzeba ciągle kłamać.
Nie może zdecydować od dawna, co czuje,
Ma dobre wrażenie, że to uczucie ją psuje.
Nie chce nic pokazać, jednak prawdy nie ukryje,
Nigdy już nie powie winy to są czyje.
Dwa wyjścia jej zostały, mam je wymienić?
Mogę już szczególniej je tutaj nadmienić.
A więc dobrze: pierwsze; wyznać prawdę całą,
List napisać, się pożegnać, wyjechać z ulgą niemałą. (Lecz nigdy nie wracać)
Teraz drugie: przeczyć wszelkim faktom,(W łóżku nerwowo się przewracać)
Kiedy zapyta, oddać się niemym aktom,
Nie wypowiadając ani słowa,
Nastanie nowa pora deszczowa.
Ona była zakochana,
Czuła się zobligowana,
Chciała bronić,
Chciała chronić,
Chciała walczyć,
Chciała kochać.
Lecz teraz mogła jedynie szlochać.
W milczeniu stała, siedziała, leżała,
Bo teraz cicha era nastała.
Nikt nie podzieli się tym, co czuje,
Bo wrażliwego inny zaszczuje.
Coraz bardziej się zaniedbała,
A to wszystko czemu? bo pokochała...
W milczeniu stojąc, siedząc przy oknie,
Widziała coraz większe deszczu krople.
Czuła z nimi wielkie zjednoczenie,
Płakała w ciszy, bo panowało tam - milczenie.