Porcelano, porcelano!
Wciąż się tłuczesz w mojej głowie.
Tutaj forte, tutaj piano,
lecz to wciąż tak samo boli.
Jak słoń w składzie porcelany,
ruszam dziś w stronę miłości,
Więcej skóry, a mniej kości,
Ludzie! Serce mam tu, w garści!
Gdy się głębiej zastanowisz,
jesteśmy całkiem podobne.
Obie kruche, obie drobne,
Tylko każda w sposób inny.
Lecz nie płaczesz, siedzisz cicho,
każdy niesie cię ostrożne,
Kiedy wrzątek w tobie pływa,
nikt nie skacze, się nie zrywa.
Ze mną to już nie jak z jajkiem,
me łzy nie są z porcelany.
Nie zastygnę niczym kamień,
od tysięcy lat wytrwały.
Lecz zawsze się ktoś pokaże,
Bez wyczucia, hałaśliwy.
Kto uczucia wnet zakopie,
jak i zbije porcelanę.
CZYTASZ
Emocjonalny Rollercoaster, czyli wiersze o życiu
PoetryWrażliwa na innych i siebie osóbka, która bywa impulsywna i chciałaby czasem zostać zauważona na dłużej. W skrócie, wiersze kolorowego świata osoby z BPD. Swoje emocje wyrażam właśnie tu z nadzieją, że zostaną dostrzeżone i właściwie odebrane. Zapr...
