Emocjonalny Rollercoaster, czyli wiersze o życiu

Do W*****

Jutro nie nadeszło,
Wczoraj... gdzieś odeszło.
Ja zostałam sama w dniu dzisiejszym.
Wszystko to normalne,
Choć me myśli tak feralne,
Czy marzyłaś o czymś większym?
Pewnie nie.

Kiedyś pojechałam w góry,
Tam widziałam z góry chmury,
Wówczas coś do mnie dotarło.
Wszystko było niebanalne,
Wiatr gnał sny niewypełnialne.
Gdzie życie ze śmiercią się otarło.

Na jednej z nich widziałam Ciebie,
Patrzyłam w największej potrzebie,
Chciałam dobiec tam, dotknąć dłoni twej.
I wtem nagle zdałam sobie sprawę,
Za małą dziś wypiłam kawę,
Wszystko było w wybujałej wyobraźni mej.

Wnet chwyciłam się za głowę,
Usłyszałam dziką mowę,
Wszystko przemówiło przeciw mnie.
Całe ciało mnie bolało,
Od chodzenia nie przestało,
Ale serce bez różnicy biło się.

Mówiłaś, że nie odpoczniesz,
Nową pracę dziś rozpoczniesz,
Prosiłam: ,,Nie przemęczaj się''.
Ale kiedy Ty mnie słuchasz,
Jak na innych wciąż wybuchasz,
Ja nie słucham, bo już drżę.

Więc tak, chwyciłam walizki,
Brakuje mi znów dewizki,
Trudno, pojadę i bez.
Kolejna godzina upłynęła,
I właśnie z tego zasłynęła,
Że nie obejdę się w niej bez łez.

Gdy rok się skończył, przyszłam Cię pożegnać,
Chcąc w ten sposób jakoś nieszczęście zażegnać,
Nie chciałam mówić, słowa męczą mnie.
O zgrozo właśnie teraz poeta nie umie nic już sklecić,
Bo żadnym słowem nie da się rozświecić,
Sprawy, która nie może poskładać się.

Ja nie wiedziałam, że tak to będzie,
Nie chciałam myśleć o tym względzie,
Nic na wieczność dane nie jest.
Chciałam tylko pomóc sobie,
I zostać przy tobie,
Przecież najbardziej liczy się gest.

Jedna ważna rzecz mi dzisiaj umknęła,
Która moje serce całkiem zamknęła,
Jest tylko twoje, wybacz mi.
Szafa otwarta, pokój jest pusty,
Myśli zastygłe, umysł jurysty,
Nastał już kres dawnych dni.

Tak oto idę w wielki ten świat,
A moje nastawienie ma pełno wad,
Ale się trzymam i nie puszczam.
Kości rzucone, błędy zapadły,
Niektóre wyjścia całkiem odpadły.
Także, bądź wolna- odpuszczam.