"Brunette Temptation"

Part 89

Alex:"Εκείνη απλά την αγαπώ,εσύ είσαι αυτή που θέλω και οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν πόσο πολύ θέλω να γίνεις δικιά μου."

Artemis:"Συνεχίζεις να με παίζεις!"

Alex:"Γιατί;"

Artemis:"Γιατί είπες ότι αυτή την αγαπάς και μένα απλώς με θέλεις!"

Alex:"Σταμάτα επιτέλους να προσπαθείς να βρεις ίντριγκα στο οτιδήποτε!"Είπε και με φίλησε.Δε ξέρω αν θα έπρεπε να πιστέψω αυτά που μου είπε,λόγω των γεγονότων που έγιναν με τη Marianna,υποθέτω όμως ότι ο χρόνος θα μου φανερώσει την αλήθεια!Απομακρύνθηκα λίγο και του είπα:"Αν νομίζεις,ότι μπορείς να επανορθώσεις για τον πόνο που μ'έκανες να νιώσω μόνο μ'ένα φιλί,τότε είσαι πολύ μεγάλος βλάκας!"

Alex:"Να σου δώσω κι άλλο τότε!"Είπε και πήγε να με φιλήσει.Τον έσπρωξα και του είπα:"Θα χρειαστούν πολλά παραπάνω από ένα φιλί για να επανορθώσεις!"

Alex:"Από πότε έγινες τόσο απαιτητική;"

Artemis:"Από πάντα ήμουν μωρό μου,απλώς εσύ δεν το είχες προσέξει,γιατί παρατηρούσες άλλα πράγματα!"Είπα και κοίταξα τη Marianna.

Alex:"Οκευ!Πάντως αργά ή γρήγορα θα γίνεις ξανά δικιά μου!"Είπε αποφασιστικά.

Artemis:"Καλό είναι κανείς να 'χει όνειρα!"Είπα και του 'κλεισα το μάτι.Εκείνος κλασσικά εκνευρίστηκε μαζί μου.Μ'αρέσει τόσο πολύ να τον εκνευρίζω,γιατί γίνεται τόσο sexy και αυτό με ανάβει τόσο πολύ!Βέβαια κάθε φορά που τον εκνευρίζω εκείνο που ακολουθεί είναι ένα παθιασμένο φιλί και αυτή η φορά δε διέφερε καθόλου από τις προηγούμενες.Δεν αντιστάθηκα όμως,γιατί εγώ το είχα προκαλέσει.Τα χείλη του ήταν τόσο απαλά και το φιλί του τόσο μεθυστικό,που με 'κανε να θυμηθώ όλα εκείνα τα συναισθήματα,που ένιωθα όταν τον είχα πρωτογνωρίσει.Η καρδιά μου έκανε σαν τρελή,το στομάχι μου ανακατευόταν,τα μάγουλα μου κοκκίνιζαν,η φωνή μου λέπταινε και το κυριότερο...απέφευγα να τον κοιτάξω στα μάτια,γιατί φοβόμουν μήπως τον ερωτευτώ!Κάποια στιγμή όμως τη πάτησα και συνέβη αυτό που φοβόμουν!Προσπαθούσα να αγνοήσω όλα αυτά τα συναισθήματα,που με 'κανε να νιώθω,για να μην τον ερωτευτώ περισσότερο!Μάταια όμως,γιατί όσο περνούσε ο καιρός εγώ τον ερωτευόμουν περισσότερο!Ήξερα πως μάλλον θα με πλήγωνε στο τέλος,όμως δεν με ένοιαζε!Αν ήμουν μαζί του δε με ένοιαζε τίποτα!Κανονικά δεν είμαι έτσι!Δεν αφήνω τον εαυτό μου να ερωτευτεί έτσι εύκολα!Με αυτόν ήταν όλα διαφορετικά!Ήταν σαν να ήμουν άλλος άνθρωπος,όσο ήμουν μαζί του!Με έκανε να νιώθω ευτυχισμένη και αυτό δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο!Τότε πίστευα πως ήταν φτιαγμένος για μένα και πως ήταν γραφτό να είμαστε μαζί,απ'ότι φαίνεται όμως η ζωή είχε άλλα σχέδια για 'μας τους δύο!Καταλήξαμε να είμαστε δύο άγνωστοι,που προσπαθούν να ανάψουν τη φωτιά του παρελθόντος,που έκαιγε μεταξύ τους!

Συγγνώμη που άργησα να βάλω part!:( Ελπίζω να σας αρέσει!♥