"Brunette Temptation"

Part 100

Μου το φόρεσε κι έπειτα μου 'δωσε ένα απαλό φιλί στο λαιμό.

Ivan:"Πάμε μέσα τώρα!"Είπε κι έπλεξε το χέρι του στο δικό μου.Όταν φτάσαμε στο γυμναστήριο αρχίσαμε να χορεύουμε και 'μεις στον τρελό ρυθμό της μουσικής.Όσο ήμασταν εκεί δε συνέβησαν και πολλά πράγματα.Ήπιαμε μερικά κουτάκια μπύρα,φιληθήκαμε λίγο και κοιταχτήκαμε πολύ.Πήγε 12:30,οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε από το χορό.

Ivan:"Πώς πέρασες;"Είπε χαμογελώντας ελαφρά.

Marianna:"Υπέροχα!Ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου!Δε θα την ξεχάσω ποτέ!"Είπα και τον φίλησα στο μάγουλο.

Ivan:"Ούτε 'γω!"Είπε και με φίλησε στο στόμα.

Ivan:"Ας σε παω σπίτι τώρα."Είπε και μου άνοιξε τη πόρτα του αυτοκινήτου.Στη διαδρομή όλα κυλούσαν ήρεμα.Ακούγαμε μουσική από το ραδιόφωνο και κρατάγαμε ο ένας το χέρι του άλλου.Ήταν όλα τέλεια,ώσπου ένα φορτηγό έπεσε πάνω μας και μας έβγαλε από τον κεντρικό δρόμο.Είχαμε χάσει και οι δυο τις αισθήσεις μας.Όταν άνοιξα επιτέλους τα μάτια μου,είδα ότι το αμάξι είχε αναποδογυρίσει,τα τζάμια του είχαν σπάσει και εμείς ήμασταν πλημμυρισμένοι με αίμα.

Marianna:"Ivan είσαι καλά;"

Marianna:"Ivan μίλησε μου!"

Marianna:"Πες μου κάτι Ivan!"Είπα αλλά μάταια.Δεν άνοιγε τα μάτια του.Δε μπορεί να τον έχασα για πάντα...Δε μπορει...Πλησίασα το αυτί μου κοντά στη καρδιά του,για να δω αν χτυπούσε ακόμα και ευτυχώς χτυπούσε ακόμα.

Marianna:"Κρατήσου αγάπη μου θα μας φέρω βοήθεια!"Κάλεσα βοήθεια και μετά από λίγη ώρα ήρθαν δύο ασθενοφόρα.Έβαλαν εμένα στο ένα και τον Ivan στο άλλο.

Νοσοκόμος:"Πώς σας λένε δεσποινίς;"

Marianna:"Πώς με λένε;"

Νοσοκόμος:"Μάλιστα."

Marianna:"Με λένε...εμ...με λένε...Βασικά δε θυμάμαι πως με λένε..."

Νοσοκόμος:"Κατάλαβα!Να δω το κεφάλι σας ένα λεπτό."Είπε καθώς έψαχνε για τυχόν τραύματα.

Νοσοκόμος:"Έχετε χτυπήσει πολύ άσχημα και φαίνεται πως έχετε απώλεια μνήμης,η οποία με την ώρα θα χειροτερέψει.Και αν χειροτερέψει δε θα είστε σε θέση να θυμηθειτε εύκολα αυτά που ξεχάσατε."

Marianna:"O Ivan;Πώς είναι ο Ivan;"

Νοσοκόμος:"Δέχτηκε και εκείνος πολλά χτυπήματα.Η κατάσταση του είναι όμως στάσιμη."

Marianna:"Στάσιμη;"

Νοσοκόμος:"Είναι σε κώμα!"

Marianna:"Θα γίνει καλά έτσι;"

Νοσοκόμος:"Καλύτερα να ξεκουραστείτε λίγο και να αφήσετε εμάς να ανησυχούμε για τον φίλο σας."

Marianna:"Καλά..."Είπα και 'κλεισα τα μάτια μου.Όταν τα άνοιξα βρισκόμουν ξαπλωμένη σ'ένα κρεβάτι νοσοκομείου.Κοίταξα γύρω μου αλλά δεν ήταν κανένας άλλος στο δωμάτιο.Ξαφνικά μπήκε μέσα μια νοσοκόμα.

Νοσοκόμα:"Νιώθετε καλύτερα δεσποινίς;"

Marianna:"Ναι λιγάκι...Το αγόρι που ήρθε μαζί μου πώς είναι;"

Νοσοκόμα:"Τα φάρμακα που του δώσαμε δε φαίνεται να άλλαξαν και πολύ την κατάσταση του.Είναι ακόμη σε κώμα."

Marianna:"Θα ξυπνήσει όμως έτσι;"

Νοσοκόμα:"Οι πιθανότητες είναι 50-50."

Marianna:"Υπάρχει περίπτωση δηλαδή να πεθάνει;"

Νοσοκόμα:"Δυστυχώς ναι."

Marianna:"Θεε μου..."Είπα και βγήκε από το δωμάτιο.Όσο περνούσε η ώρα ξεχνούσα όλο και περισσότερα.Ακόμα και τον Ivan!Τον αγαπημένο μου Ivan!Που όποια ανάμνηση είχα μαζί του,έγινε σε λίγα δευτερόλεπτα καπνός...

                |Τέλος Flashback|

Μετά από 2ώρες περίπου γύρισε ο Austin.

Austin:"Αγάπη μου που είσαι;"Φώναξε.Αφού το bath bomb είναι στη μπανιέρα ας μπω μέσα,για να μη χρειαστεί να βρω κάποια δικαιολογία.

Austin:"Αγάπη μου;"Είπε ώσπου μπήκε μέσα στο μπάνιο.

Austin:"Τι κάνεις;"

Marianna:"Αφρόλουτρο για να χαλαρώσω."Είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα.

Austin:"Θες να χαλαρώσουμε μαζί;"Είπε και μου 'κλεισε το μάτι.

Marianna:"Έχεις άγριες διαθέσεις σήμερα ή μου φαίνεται;"

Austin:"Εσύ μου τις προκαλείς!"Γδύθηκε και μπήκε μέσα.

Marianna:"Θες μήπως τώρα να σου προκαλέσω κάτι άλλο;"Είπα και τον κοίταξα πονηρά.

Austin:"Ναι μωρό μου θέλω!"Είπε και με 'βαλε πάνω του.Άφηνε στο λαιμό μου υγρά φιλιά,όσο εγώ εξερευνούσα με το χέρι μου τη πλάτη του.

Austin:"Σ'αγαπώ!"Μου ψυθίρισε στο αυτί κι ένιωσα όλο μου το είναι να ανατριχιάζει.Έβαλα τα χέρια μου στα μάγουλα του,τον κοίταξα και του 'πα:"Σ'αγαπώ!"

Austin:"Είσαι ότι πιο όμορφο θα μπορούσε να μου συμβεί!"Είπε και με φίλησε.Το φιλί μας ήταν τόσο έντονο και βαθύ,που ένιωθα σαν να 'μαστε ένα άτομο πλεον κι όχι δύο.