My Ghost Girlfriend

MGG 39

Living

My phone keeps on vibrating for the nth time but I just closed my eyes and waited for it to stop. But it didn't. Damn. I have the urge to throw it but I stopped myself. It'll be my 5th phone this month. I irritatingly reached for it on top of the table instead and turned it off without even looking who the caller is.

Silence filled the room. Few minutes later, I felt beads of sweat started pooling on my temple and beneath my arms.

Suddenly I heard the door swung open and it didn't take a genius to know who in the world he is.

"Dad, when will you ever learn to knock?" I said scowling.

"Never?" He casually said, enjoying every bit of my irritation. Naramdaman ko ang pag lubog ng gilid ng kama.

I opened my eyes and glared at him. But instead of looking frightened, he just chuckled like a kid watching Tom and Jerry.

Tom and Jerry.

I blinked at the thought and shook my head.

"Bakit nakasara ang aircon mo? Puro pawis na tuloy yang mukha mo." Tumayo siya at tinungo kung nasaan ang aircon. Pagkatapos buksan ay bumalik siya sa pagkakaupo sa kama ko.

I just remained silent and looked away.

"Wala ka bang pupuntahan ngayon?"

Umiling ako nang hindi man lang siya tinatapunan bg tingin.

"Anak, naman. Nahihirapan na ako."

Napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Malamlam ang mga mata niya habang nakatingin sakin. Kumunot ang noo ko.

"Nahihirapan na akong sagutin ang paulit ulit na tanong sakin ng mga tao kung ano daw bang meron sa bahay na 'to at ang gugwapo ng mga nakatira dito."

I frowned. What did I expect? Nasayang ang ilang segundong effort ko para makinig sa kanya.

"Kung bakit ba naman kasi ang gandang lahi natin. Paano nalang kung nalaman nilang dahil yun sa dugong dumadaloy sakin?" Iiling iling na sabi niya, hawak pa nga ang baba habang sinasabi yun.

I fought the urge to throw him out, reminding myself that he's still my father. Is he really even my father?

"Dream on, Dad. Ang kamukha ko si Mom."

Sandali siyang hindi nakapagsalita. Unti unting tumaas ang sulok ng labi niya at marahang tumango. "I know." Kumislap ang mga mata niya at tumitig sa litratong nakapatong sa mesa ko. "I miss her. Kaya naman..." Tumingin siya sakin at huli na nang mapagtanto ko ang gagawin niya. "Pakiss nga!"

"What the---DAAAD!!!" Sigaw ko ang nandidiring pinupunasan ang pisngi ko.

Tawa siya ng tawa sa ginawa niya. Sinamaan ko siya ng tingin pero mas lalo lang siyang humagalpak sa tawa. "You have the same features but the only difference is how she says my name when I'm kissing her."

"Seriously, Dad? It's the least I want to know. You're gross." Nakangiwing sabi ko. Tumawa lang siya sa sinabi ko. Pinakatitigan ko siya. Sa kabila ng ngiti sa mukha niya, alam kong ang totoong nararamdaman niya. I know how it feels to miss someone so much you want to reminisce every second with her. I do.