Please death, just make this breath my last.

7.

Thomas: Masz matematykę. Pewnie i tak nie odpiszesz.

Thomas: Ale miałem pisać, kiedy coś się stanie.

Thomas: Mam teraz angielski, ale nie wytrzymałem w klasie.

Thomas: Czytali Małego Księcia.

Thomas: To była ulubiona książka mojego brata. Nigdzie się bez niej nie ruszał.

Thomas: Czytałem mu ją chyba z tysiąc razy.

Thomas: To było takie... Nasze.

Thomas: Nie potrafię. Widzę go. Uśmiechniętego, machającego do mnie, jak gdyby nigdy nic.

Thomas: Ta książka przypomina mi o nim. Wbija ostrą szpilę w sam środek mojego serca.

Thomas: Wypala mi umysł, niszczy moją duszę.

Thomas: Wiesz co jest najpiękniejsze?

Thomas: Wybiegłem z sali i nikt się nawet nie zorientował. Nikt nie poszedł za mną. Nikt mnie nie zauważył.

Thomas: Jakbym zniknął razem z Chuckiem.

Thomas: Tak cholernie chciałbym z nim teraz być. Widzieć na jego twarzy tą ogromną fascynację. Od zawsze ekscytował się wszystkim co go otaczało. Jeśli coś go zainteresowało, potrafił mówić o tym godzinami. Brakuje mi jego szczęścia.

Thomas: Zarażał nim wszystkim wokół. A teraz nie ma go nawet dla siebie samego. Leży trzy metry pod ziemią.

Thomas: A ja po prostu chcę leżeć obok niego.

🔷🔷🔷