Please death, just make this breath my last.

24.

Siedziałem z Minho w szatni. Czekaliśmy na Teresę, która rozmawiała z naszą wychowawczynią. Poniekąd cieszyłem się z jej nieobecności. Nie zrozumcie mnie źle. Kocham ją i zawsze była dla mnie jak siostra.

Teraz chciałem jednak porozmawiać z przyjacielem, nie mieszając jej w ten temat. Jest strasznie wrażliwa i wszystko przeżywa w stu procentach.

Dosłownie. Każde najmniejsze wydarzenie jest dla niej jak jej ostatnia chwila życia.

- Jak wygląda Newt? - zapytałem, gdy Minho skończył opowiadać o filmie, który ostatnio oglądał. Chciałem poznać wreszcie, mojego prywatnego psychologa.

Wyraz jego twarzy drastycznie się zmienił. Rozmyślał przez chwilę, jakby bał się, że każde jego słowo może mnie skrzywdzić.

- Słucham? - Wyglądał jakby był lekko wybity z rytmu. - Jaki Newt?

🔷🔷🔷

Dzieje się, proszę państwa! 💓✨