Please death, just make this breath my last.

21.

Newt: To wszystko trwało tak długo, że naprawdę trudno było mi uwierzyć w siebie. Łącznie jakieś trzy lata katorgi, wpłynęły na moje rozumowanie. We wszystkim widziałem swoje błędy, wady i pomyłki.

Newt: Nie potrafiłem spojrzeć w lustro. Widziałem w sobie potwora.

Newt: Nie chciałem widzieć winy w ojcu. Obarczałem nią siebie, dołując się jeszcze bardziej.

Newt: I coś zaczęło we mnie pękać.

Newt: Żadne wizyty u psychologów nie pomagały.

Newt: Podchodzili do tego na sztywno. Traktowali mnie jak przedmiot, ciągnąc mój problem, żeby tylko zarobić.

Newt: Widziałem jak bardzo niszczy to moją mamę. Czuła się winna temu, że nic nie dostrzegła. Widziałem smutek, za każdym razem, kiedy na mnie patrzyła.

Newt: Bardzo kochała mojego ojca, nie wiedząc jaki jest. Cierpiała, gdy dostrzegła prawdę. Straciła go.

Newt: Nie chciałem jej zawieść. Wystarczyło, że przez całe życie zawodziłem jego.

Newt: Długo zastanawiałem się co zrobić, szukałem czegoś, co by mi pomogło.

Newt: I znalazłem.

Newt: Zacząłem czytać różne książki.

Newt: Może się to wydać dziwne, ale ja też taki jestem.

Newt: Zrozumiałem, co powoduje przemoc psychiczna i dostrzegłem to we mnie. Wiedziałem co zrobić.

Newt: Lekarze nie pomagali mi, chcąc ciągłych wizyt.

Newt: To czego oni nie powiedzieli mi w ciągu ponad dziesięciu sesji, dowiedziałem się z jednej książki.

Newt: Po kolejnym roku było lepiej.

🔷🔷🔷