ATEŞ VE GÜNEŞ (Tutku ve Tehlike Serisi-1)

YB'den KESİT VE RÖPORTAJ

Öncelikle hepinizin Yeni Bölümdür diye bölümü açtığınızı biliyorum ancak değil, YENİ BÖLÜMDEN 3 KESİT VE DE RÖPORTAJ DUYURUSUDUR. Kesit aşağıda.

Ayrıca..2017'nin hepimize sağlık,huzur ve barış dolu bir yıl olmasını isterdim ama yeni yıla girerken ki yapılan saldırı içimde ümide dair ne varsa aldı götürdü. Diyebilecek bir şeyim yok hakikaten. Çok üzgünüm. Saldırı da hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Dilerim ülkemiz için yaşanacak olan son üzücü durumdur bu. 

Bu bölümü neden paylaştığıma gelirsek de eğer.. Çok sevdiğim bir arkadaşım Gölgenin Mavi'si ile çok tatlı bir röportaj gerçekleştirdik. Kendisi ve arkadaşları hikayelerin yazarlarıyla çok tatlı röportajlar yapıyor. Gölgenin Mavi'si adlı arkadaşım da bana bir röportaj teklifinde bulundu ve ben de seve seve kabul ettim. Bu akşam üzeri kendisi röportajımızı yayınladı. Benim ve hikayelerimiz hakkında merak ettikleriniz var ise eğer sizleri de o röportaja beklerim. 

Hikayenin adı "Yazar Dur Diyene Kadar!" ve kullanıcı adları da "the shooters". Sizleri oradaki röportajımı okumaya ve de beğendiyseniz okumaya davet ediyorum. Ayrıca kendileri bir çok yazarla daha röportaj yapıyor.Onları takibe almanızı tavsiye ederim, kim bilir belki başka sevdiğiniz yazarlarında röportajını yayınlamış ya da yayınlayacak olabilirler. Hepinize şimdiden teşekkür ediyorum canlarım veeee sizlere YENİ BÖLÜMÜMÜZDEN KESİTlerimizle baş başa  bırakıyorum.. Keyifli okumalar! 

OYLAMAYI UNUTMAYALIM! :) YENİ BÖLÜMÜMÜZ 12 OCAK'TA GELECEK:)

YB'DEN KESİT-1:

"Vicdan azabı denilen şey sadece bir hafta sürer. Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı şeye kılıf uydurmaya başlar. Birkaç güne kalmaz sende kendini rahatlatacaksın." dedi Ramiz Tunçeri. Ateş,onun o zehirli dilini boğazına geçirmemek için kendini zor tutuyordu. Bedenindeki her bir hücre öfkeye maruz kalmış titriyor, oturduğu sandalyeden ayağa kalktığında gözünün önünden gitmeyen görüntüler öfkesini kamçılıyordu.

"Bunu yapacağım." dedi tehlikeli bir tonda. "Senin gırtlağına bindiğimde,gözündeki tek ifade korku olacak. Canını alacağım gün suratında gördüğüm tek şey korku olacak. Ve ben her saniyesinin keyfini çıkaracağım. O dökülen her bir gözyaşı için seni öldüreceğim. Ta ki bedeninde tek bir canlı hücre kalmayana dek. Kendi kanında seni boğana dek."

Karşısındaki adam zevk alırcasına gülümsedi. Gözünde gördüğü öfke sahiciydi belki ama tam da beklediği gibi bir adamdı bu Ateş. Zevkle mırıldandı.

"Dünya üzerinde hiçbir insanda bu kabiliyet yok genç adam." Sesindeki eğlenir ton Ateş'in öfkesini körüklüyordu. "Saatlerce konuşup hiçbir şey ifade edememe kabiliyeti.. Bu olağanüstü bir başarı." 

*-*-*

KESİT-2:

"Nasıl bu kadar aptal olabildin? Ateş.. Aklım almıyor." derken Hale doğruyu söylüyordu. Onun gibi bir adam nasıl bu hataya düşebilmişti. Ona ne olmuştu. Tanıdığı bildiği Ateş'e ne olmuştu. Sorusuna cevap vermeyen adama daha da sinirlendiğini hissetti. 

"Bana Güneş'ten nasıl bahsetmezsin? Tanrı aşkına aptal adam seni! Bir çuval inciri berbat ettin. Kızın o son bakışını unutamıyorum."

"Yeter!" 

Ateş bir öfkeyle ona baktı. İçinde bulunduğu durum yeteri kadar boktan değilmiş gibi bir de o üstüne geliyordu. Üstelik hiç de yardımcı olmuyordu. 

*-*-*

KESİT-3:

"Birbirinize çok benziyorsunuz. Hayatın size insafsız davrandığından yakınıp duran mızmız iki çocuksunuz. Belki fark etmemiş olabilirsiniz ama hayat adil değil!"

"Bilmediğimi mi sanıyorsun?"

Başını salladı Hale. Yılların vermiş olduğu tecrübe ve dayanılması zor acı onu olduğundan çok daha güçlü bir kadın haline getirmişti. Onun başına gelen şeyler şimdi Ateş'e oluyordu. Daha doğrusu olmaması için çabalıyorlardı ancak izlenilen metod yanlıştı. Ateş,o kıza aşık olduğu için duyguları onu ele geçirmiş,mantığının sesinden uzaklaştırarak hatalar yaptırmıştı. Böyle giderse de devamı gelecekti. Siniz bozucu derece de ki ifadesizliğine kızdı.

"Zayıfsın."

"Değilim."

"Kanıtla o zaman! Duygularını kontrol et."

Adamın başını çevirmesiyle dişlerini sıktı. Olduğu yerden kalkıp önüne diz çökerek ellerini kendi avuç içlerine sardı. İhtiyacı olan şey arkadaş dayanışmasıydı.

"Bundan daha güçlüsün sen. Hiçbir şey hissetmiyormuş gibi yapıyorsun,bu seni yoldan çıkarıyor. Duygularını kontrol edemiyorsun. Konuş onunla. Ve üzülmüyormuş gibi yapmaktan da vazgeç! Acıyı bir süreliğine uyuşturmak,sonunda onu hissettiğinde daha büyük acı verir. Sen bunları hak etmiyorsun."

*-*-* Oylamayı unutmayalım olur mu? Bir de RÖPORTAJIMA BAKMAK İSTERSENİZ yukarıya adını yazdım hikayenin:)