ATEŞ VE GÜNEŞ (Tutku ve Tehlike Serisi-1)

Hediye Gibi

Uzun zamandan sonra Merhaba!Sizleri çok özledim,umarım sizde beni özlemişsinizdir.:) Sınavlarım zannettiğimin dışında 2 hafta sürdü,sürüyorda.Yarın 2 tane sınavım var.Ama bu arada Bölümü de yazdım,sizleri daha fazla bekletmek istemedim.Takdir edersinizki hem sınava çalış hem bölüm yaz derken çok olayımız olmadı ama sizin istediğiniz gibi bir bölüm oldu.:) 

OYlarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum..DİĞER YENİ BÖLÜM HAFTAYA PERŞEMBE GELECEK.

Ara sürecimizde bana sürekli yazan,bölümlerin altına yorumlar atan "özledik,az kaldı" diyenler beni çok mutlu ettiler.Hikayenin bu kadar sevilmesi çok güzel.:)Ve bu süreçte Gruptan KESİTLER yayınladım.Sizlerde YB'lerden KESİTLER görmek isterseniz Facebookta "Casablanca'nın Kaleminden" grubuna beklerim.:) Keyifli okumalar!

*-*

Dudaklarındaki baskı azalarak yok olduğunda asırlar geçmiş gibiydi sanki.Bu çok garipti.Ne zaman geri çekildiğini hatırlamamasına rağmen yaşadığı anın zevkini yudum yudum hissetmişti.

Ateş ise başını ağır ağır kaldırdığında ona sıkı sıkı tutunan kolların sıcaklığına inanmakta güçlük çekiyordu.Bunu hiç beklemiyordu.Güneş'in gözleri kapalı dudaklarından sık nefesler duyuluyordu.Sonra gözlerini yavaşça araladı.Buğulu bakan mavi gözler hala öpüşmenin etkisinde olduğunu gösteriyordu.

Kızın ağzında adamın tadı öylece kalakalmış,onun kollarının arasındaki kızın ona karşılık verişiyle kalbi ısınmıştı.İki bedende şaşkın,iki beden de sevgi doluydu.Ve iki bedende bu ölüm etkisi yaratan öpüşmeden sonra şimdi birbirinden ayrılamıyor,ne söylemesi gerektiğini bilememenin içinde öylece birbirlerine bakıyordu..

Asıl hikaye şimdi başlıyordu.

Güneş...Güneş adını sorsalar söyleyemeyecek bir durumdaydı Allah biliyordu ya.Kollarında durduğu adamla öpüşmüştü...Allah aşkına öpüşmüşlerdi! Bu gerçek başka hiçbir şey kadar onu etkilememiş,böyle benliğini kaybettirmemişti.Ve şimdi her şey o kadar açık geliyordu ki.. Adam onu öpmüş ve o da karşılık vermişti.Tüm bu hengamenin arasında bir sürü laf söylemiş onu hayrete düşürmekle kalmamış öpmüştü bir de.Bunun anlamı duygularına karşılık bulması mıydı? Küçük yüreği bu ihtimalle kasıldı.

Peki,yaşadığı şeydeki bu şahane güzellik Ateş'i korkutmalı mıydı? Doğrusu o şu an ne hissettiğinden emin bile değildi.Umutsuzlukla boğuştuğu günler geride mi kalmıştı yoksa hepsi basit bir.. Basit bir ne? Öpüşme mi,doğrusu buna böyle demek her ikisine de haksızlık olurdu.Ona bakan o utangaç mavilerin derinliklerinde bir korku görüyordu sanki.Kızın ellerini gevşetip yanlarına düşmesiyle kalbi ağzına geldi.

"Gitme."

Zorlukla ve derin bir nefes aldı Güneş.Onun çaresiz sesi çok acıklıydı.İkisinin de nefesi düzene girmemiş öylece birbirlerine bakıyorlardı. İkisinde de şimdi ne olacak? sorusu vardı. Yalnız.. Adamın gözlerinde gördüğü korku ona düşündüğü şeyin doğruluğunu hissettiriyordu. Adam ona itiraf etmişti sevgisini! Yetmemiş gibi her şeyi yok sayarak öpmüştü onu. Kızamıyordu,mutluydu.Allah biliyordu ya şu an çok mutluydu ama neden böyle durgundu. Utançtan mıydı? Yine de bildiği bir şey vardı ki gidemezdi.

"Gitmeyeceğim."

Küçük bir çocuk gibi gülümsedi Ateş.Belki de hayatında gösterdiği en masumane en çocuksu gülümsemeydi.O tek kelimenin anlamıyla içine baharlar gelmişti.Tutmadı kendini.Güneş'i nazikçe kollarına alırken sıkı sıkı sarıldı ona.Ah,bunu yapmayı ne çok istemiş ne çok beklemişti..Şimdi bu kadar iyi hissettirdikçe kaçırdığı her an ne büyük kayıptı! Kızın ellerini belinde hissetmesiyle onu daha sıkı sardı.Sarı ve gür o bayıldığı saçlarını severek sarıldı ona.Kokusunu gizlice içine çekmeden doya doya yaptı bu kez.Şükretti.