WHISTLE (BTS X BLACKPINK FF)

39👻

Jennie's POV

Tahimik lang kami habang nasa labas kaming pito hinihintay lumabas yung doktor.

Oo pinunta namin dito si Hoseok.. Alam kong natamaan lang naman siya ng baril kaya sinabi ko na dalihin sila dito..

Sumang ayon naman yung iba..

Ang school din ang mag babayad sa mga kailangan bayaran dito sa ospital..

Since doon naganap sa school..

Umiiyak padin si Jisoo pero ako at si Lisa ay hindi na..

Masyado siguro siyang naapektuhan...

Mas matagal kasi niyang naka sama yung mga ka tropa ni Taehyung kumpara saakin...

Hanggang ngayon may blood stains parin sa uniform ko..

Tuwing nakikita ko 'yon ay pakiramdam ko naaalala ko uli ang lahat pero sa tingin ko pagod na yung mga mata ko..

Pagod ng umiyak..

Gusto ko ng lumaban.. Gutom na gutom na ako na ipag laban sila...

Pero bakit parang hindi ko magawa?

Lalo lang tuloy akong nainis sakanya.

Dalawa.. Hindi lang isa kundi dalawa ang kinuha niya saamin.

Hindi.. Apat na..

Sana kasi ako nalang... Dapat ako nalang para pag katapos nito ay wala ng mapahamak pa...

Mga ilang minuto pa ay nakita namin na lumabas yung doktor kaya halos lahat kami ay napa tayo.

Nag tanong kami tungkol kay Hoseok pero napabuntong hininga siya at tinanggal yung face mask niya..

No.. Pakiramdam ko hindi 'to maganda...

"I'm sorry... Pero kung napaaga lang sana ang pag dala niyo dito sakaniya ay baka magawan pa namin ng paraan... Pero maraming dugo ang nawala sakanya.. I'm sorry..." Sabi nung doktor.

Nakita kong napa nganga sila at lalong umiyak si Jisoo.

Bago pa man makaalis yung doktor ay nag salita si Taehyung..

"Ako! Kunin niyo yung dugo ko! Kahit ubusin niyo na wala akong pakealam buhayin niyo lang yung kaibigan namin.." Sabi ni Taehyung..

Napatingin ako sakanya alam kong seryoso siya.. May mga times na seryoso siya at isa na 'to doon..

"Pero Taehyung.. Hindi mo ka dugo si Hoseok.." Sabi ni Namjoon at hinawakan yung balikat niya.

"Alam ko hyung! Pero hindi! Kaylangan niyang mabuhay! Kunin niyo na yung dugo ko!" Sigaw ni Taehyung.

Alam kong na sestress na siya sa mga nangyayari kaya niyakap ko nalang siya para pakalmahin siya..

"Taehyung.. Tama na... Wala na siya.." Bulong ko.

"Hindi... Ayoko.." Sabi niya.

May naramdaman akong basa sa balikat ko..

Alam ko..

Umiiyak siya..

Wala akong ibang magawa kundi icomfort siya..

Alam kong nasasaktan din siya..

Sobra..

"Jisoo? Jisoo anong nangyayare?" Kumalas ako sa pag kakayakap kay Taehyung at tumingin sa likod ko.

Nakita ko si Jisoo na parang namumutla at hirap ang pag hinga niya.

Parang pinipilit kumuha ng hangin..

"Jisoo! Anong nangyayare?" Tanong uli ni Jin.

Lalong lumalim yung pag hinga ni Jisoo at parang nawawalan na talaga siya ng hininga.

"Tumawag kayo ng tulong! Jisoo!" Sigaw ni Jin.

Nakita ko na tumakbo na si Jungkook. Lumapit ako kay Jisoo at tinulungan si Jin.

"Jisoo? Anong nangyayare?" Tanong ko.

Hindi na siya sumagot imbes ay nawalan na siya ng malay.

***

Sorry maikli✌✌✌

Babawi si ako sa next chapterrrrr