The Au-Boy. [JaDine]

[19] Surprise

Thank you, everyone! Ang cute ng reactions n'yo.

Pang-labing siyam

Surprise

"Nathan?"

"Hey, Nadila." nakangiti ito sa 'kin. "Long time no see."

Napatitig lang ako sa kanya. It's been years seen I've seen him. Matapos kasi nang hiwalayan namin, lumipat ako ng unibersidad. I want all marks of him forgotten. Akala ko talagang nakalimot ako, but seeing him up close now made my blood boil.

Umiling ako. "You shouldn't be here." bahid ang inis sa boses ko. Mabilis na hinawakan ni Mama ang braso ko. Binalingan ko ito ng tingin at mabilis na pinandilatan ako ng mata ni Mama.

"Nadila, be nice to your guest. Halos araw-araw na siyang nandito, waiting for you to come home." lumambot ang ekspresyon ni Mama. "And it's good to know that you're here to stay. At least, hindi na sayang ang punta ni Nathan dito."

Umiwas ako ng tingin at tinitigan si Nathan. Nakangiti parin ito na tila tuwang-tuwa sa nangyayari sa 'kin. I glared at him before I gritted my teeth. Damn you!

Tumungo ang telepono ni Mama. "Excuse me, may sasagutin alng ako tawag." tumingin siya sa 'kin bago kay Nathan. Ngumiti siya bago tinuro kaming dalawa. "You two go and talk and catch up, okay. I'll leave the two of you here." mabilis na tumalikod si Mama sa amin at sinagot ang tawag.

Ilang beses kong sinubukang pakalmahin ang loob ko sa paraan ng ilang beses na pagbuntong hininga. Pero wala, naiinis parina ko sa presensya niya. Matalim ko siyang tinignan ng lumapit siya at akmang hahawakan ang kamay ko pero nilayo ko sa kanya.

"Don't you dare touch me." my voice was like venom, ramdam na ramdam ko ang pinaghalo-halong damdaming nararamdaman ko sa paraan ng pagsalita ko.

"Nadila, naman. It's been years-"

"Well yes, it has been years. Dapat na nga akong makalimot pero damn you, makita ko lang ang mukha o marinig ko man lang ang pangalan mo, all I could think about is how you cheated on me. How much hatred I have for you freaking mistake. And how much bucket of tears I shed for an asshole like you!"

Natigilan ito sa sinabi ko. Kinuyom ko ang kamao ko at mabilis na bumuga ng hininga. Unti-unti kong kinalma ang sarili ko. Jaime's face showed up the moment I closed my eyes. Minulat ko ang mata ko at mukha ni Nathan ang nakita ko. His face was so close to me. Inches nalang ang pagitang ng mukha namin.

"Does that mean you still love me?" puno nang pag-asa ang boses niya. "'Cause if you ask me, I really regretted the mistake I did. I'm really really sorry about it. Hindi ko masabing, 'di ko sinadya, but believe me I regretted everything the moment I saw you cry. You're my sweetheart, you made my heart ache the moment I saw you shed tears. You we're so fragile, and I just broke you that day."

I gritted my teeth. "Buti alam mo." I hissed at him. "But sad to say, I don't love you, Nathan. Wala nang pagmamahal ang nararamdaman ko para sa 'yo. All I could feel for you it hatred. Pasalamat ka nga kahit papaano'y may nararamdaman pa ako para sa 'yo, hindi nga lang pagmamahal kundi galit. I hate the fact that you cheated. Naiinis ako sa katotohanang nasasabi mong mahal mo 'ko pero nangaliwa ka sa likod ko.

"You don't know how much I hated myself from loving you too much. How much I hated the scene of both of you. How much I hated the thought of loving you right from the start. Hindi dapat sa 'yo. Hindi dapat ako nagpadala sa nararamdaman ko. You made me fear love." tumitig ako sa mata niya. "Pero ang mas nakakatuwa do'n, no matter how I feared love because of you. He made me lose that fear. He made me realize that you are nothing, your love was futile, his love was something more."