Düşmüş Melekler Serisi
Birinci Kitap
🏹
Kutsal Alazgir, en yakın arkadaşının öldürülmesi üzerine ona bu acıyı yaşatan adamdan intikam almak ister.
Soğuk ve acımasız Rusya'nın tenha sokaklarında bir avcı misali hedefinin peşine düşer. Hedefi haline...
İyi okumalar dilerim... 💙 Lütfen satır arası yorumları unutmayalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XXXVII. GERİ KALAN HAYATIN İLK GÜNÜ
Britney Spears - Everytime Sia - I'm Still Here Halsey - Nightmare
🏹
KUTSAL
Kabus görmeye alışıktım fakat rüyalara aşina değildim.
Bu yüzden uzun zaman sonra ilk kez uyanmak istemiyor, gördüğüm manzaranın keyfini çıkarmayı diliyordum.
Sıcak kumların üstüne oturmuş yüzümdeki tebessüm ile mavi denizin içindeki adamı izliyordum. Dalgalar ona yanaşıyor, güzel fiziğinden kayıp gidiyordu. Beyaz teni güneş ışığının altında parıldıyordu. Siyah saçları ıslanmış, birkaç tutamı alnına düşmüştü. Ona bakmak bile yüreğimi yakıyordu.
Ama beni asıl duygusallaştıran şey kucağındaki bebekti.
Kaslı kollarıyla sarıp sarmaladığı bir kalkan misali üstüne kapandığı küçük bebeğe bakarak tebessümümü genişlettim. Bir pamuk kadar beyaz olan teniyle babasının kucağında kıkırdayan minik bebeğimizin sesi kulaklarımı dolduruyor, yüreğimde yankı buluyordu.
Araz yüzündeki gülümsemeyle suya alçaldı ve göğsüne yasladığı bebeğini hoplatarak onun daha çok kıkırdamasını sağladı. İkisi de öylesine mutlu gözüküyorlardı ki manzaram karşısında neşeleniyordum.
İstediğim buydu.
Gördüğüm rüya hayalimdi.
Ve aklımın bana sunduğu bu görsel bana umut veriyordu.
Omzuma yerleşen elin sıcaklığıyla titrek bir nefes dudaklarımın arasından kayıp gitti. Bakışlarımı yanımda oturan adama çevirdiğimde gülümsediğini gördüm. Gözlerinin kenarlarını kırıştıran, mutlu ve gururlu tebessümüyle bana bakarken canımı yakıyordu çünkü gerçek olmadığını bilmek beni öldürüyordu. Sarı saçlarına karışan beyazları, bana kendimi hatırlatan gözleri... Her şeyi beni katlediyordu zira yanımda olamayacak en son insan benimleydi. Babam yanımdaydı. Benim ile sıcak kumların üstünde oturmuştu.
Kıvanç'ın bana izlettiği videodaki halinden daha yaşlıydı. Üstünde beyaz bir gömlek vardı ve göğsündeki üçgen dövmesi esen rüzgarın etkisiyle az biraz gözüküyordu. Odunsu bir kokuya sahip olan parfümünü içime çekebiliyor, vücudunun ısısını hissedebiliyordum.
Her şey öylesine gerçekçiydi ki bir an rüya mı görüyorum bilemedim.
Uzanıp yavaşça elimi tuttuğunda yaşaran gözlerim ile gülümsemeye devam ettim. Avcumun içinde hissettiğim karıncalanmaya yumuşak teni eşlik etti. Bana güç vermek, yanımda olduğunu söylemek ister gibi tutuyordu parmaklarımı. Öyle ki bana bakışları bile bağırıyordu sevgisini. Bir babanın evladına bakmasından öteydi bu. Yanımdaki adamın gözleri aşk ile parıldıyordu. Kalbindeki yerimi işaret etmek istercesine büyük bir kudret ile tebessüm ediyordu.
