Το Απωθημενο

2° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Μία εβδομάδα αφότου ήρθε η οικογένεια στην Κρυοπηγή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που βρήκε ο Γιώργος. Ήταν σε μία ήσυχη γειτονιά,λίγο πιο έξω απο την πόλη. Γύρω υπήρχαν ελάχιστα σπίτια,τα οποία φαινόταν ότι άνηκαν σε ανθρώπους που δεν είχαν και τόσα πολλά χρήματα. Αντίθετα, με το σπίτι που ήταν ακριβώς απέναντι απο το δικό τους. Αυτό ήταν ενα τεράστιο και όμορφο σπίτι. Μάλλον αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν πλούσιοι,σκέφτηκε η Ευθαλεία.

Με τα χρήματα που είχε η οικογένεια μπορούσε να περάσει μια εβδομάδα παίρνοντας μόνο τα απαραίτητα πράγματα για το σπίτι τους. Αυτό σήμαινε οτι σύντομα έπρεπε να βρούν δουλειά.

- Ευθαλεία πρέπει να βρούμε σύντομα δουλειά, αλλιώς δεν θα μπορούμε να πάρουμε τίποτα,ειπε ο Γιώργος.
-Πρέπει να αρχίσω να ψάχνω,αύριο πρωί- πρωί. Κάπου θα χρειάζονται καθαρίστρια,μια γυναίκα να προσέχει τα παιδιά,είπε η Ευθαλεία σκεπτική.

Την επόμενη μέρα το πρωί, ενώ η Ευθαλεία ετοιμαζόταν να πάει να ψάξει δουλειά, χτύπησε η πόρτα δυνατά και επίμονα.

Η Ευθαλεία έτρεξε να ανοίξει την πόρτα,για να μη φύγει αυτός που χτυπούσε. Στο πλατύσκαλο στεκόταν μια γυνακκα περίπου στην ηλικία της. Η Ευθαλεία πρόσεξε ότι φορούσε ένα ζευγάρι μπότες,οι οποίες ήταν λασπωμένες. Στο κεφάλι της φορούσε μια άσπρη μαντήλα και τα χέρια της φαινόταν ταλαιπωρημένα. Όταν είδε την Ευθαλεία να ανοίγει την πόρτα,χαμογέλασε.

-Καλημέρα σας,μένω απέναντι,της είπε ευγενικά.
-Καλημέρα, περάστε μέσα,είπε η Ευθαλεία ευγενικά και η Γεωργία μπήκε μέσα,ενώ έβγαλε την μαντήλα απο το κεφάλι και φάνηκαν τα καστανόξανθα μαλλιά της,που τα είχε πιασμένα σε κότσο.
- Ευχαριστώ. Σας είδα που ήρθατε στο σπίτι και ήρθα να σας μιλήσω.
- Ναί, ήρθαμε απο την Αθήνα.Ξέρετε περνούσαμε πολύ δύσκολα εκεί. Εδώ,στην επαρχία υπάρχουν πιο πολλές δουλειές.
-Σε παρακαλώ, να μιλάμε στον ενικό. Απο ότι βλέπω έχουμε την ίδια ηλικία.Λέγε με Γεωργία.
-Ευθαλεία, χάρηκα.
-Επίσης.
-Κάτσε. Θέλεις να σου ψήσω έναν καφέ;
-Να μην σε βάζω σε κόπο. Άλλωστε,δεν θα κάτσω πολύ. Έχω δουλειές. Ξέρεις εγώ και ο άντρας μου έχουμε χωράφια. Έχουμε σπείρει φασόλια και πέρνουμε ανθρώπους απο τη γειτονιά για να τα βεργώσουνε και να τα μαζέψουνε. Με το αζημίωτο βέβαια. Αυτή την περίοδο είναι το μάζεμα.
- Γεωργία μου, ήρθες την κατάλληλη στιγμή. Μόλις θα πηγαίνα να ψάξω για δουλειά,είπε η Ευθαλεία χαμογελαστά.
-Άρα,να σας υπολογίσω;Μπορούν να έρθουν και τα παιδιά σας. Θα είναι και τα άλλα παιδιά της γειτονιάς,είπε η Γεωργία.
-Ναί,μόνο πες μου πότε θέλεις να σρθουμε.