Το Απωθημενο

9° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το καλοκαίρι πέρασε γρήγορα για τα παιδιά στο χωριό. Το φθινόπωρο με τις πρώτες δροσιές του ήρθε και μαζί του ήρθε και το άνοιγμα του σχολείου για τα παιδιά. Το πρωί ξεκίνησαν όλα μαζί απο την γειτονιά και πήραν τον δρόμο για το σχολείο.

Τώρα καθόταν όλα μαζί στο προαύλιο του σχολείου και συζητούσαν μέχρι να έρθει η ώρα να χτυπήσει το κουδούνι για πρώτη φορά το νέο σχολικό έτος.

Όταν έγινε αυτό τα παιδιά μπήκαν στη σειρά ανα τάξεις και άρχισε ο αγιασμός. Στη συνέχεια ο ιερέας του χωριού και ο διευθυντής του σχολείου εκφώνησαν απο ένα μικρό λόγο και τα παιδιά μπήκαν στις τάξεις τους,ώστε να γνωρίσουν τις δασκάλες τους.

-Τί ωραία που ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο, είπε ο Δημήτρης χαρούμενος.
-Ωραία ήταν, είπε η Σταύρουλα.
-Ευτυχώς κανένας μας δεν έχει την κυρία Αμαλία, είπε ο Γιώργος και γέλασε.
-Εγώ λυπάμαι τα καημένα τα πρωτάκια, που την έχουν για δασκάλα, θα τα ρουφήξει το αίμα, είπε με παράπονο η Ελένη.
-Τί λέτε; Πάμε καμία βόλτα;Δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ,είπε ο Κώστας.
-Πάμε, συμφώνησε ο Στέλιος.
-Μα πρέπει να πάμε σπίτι, είπε η Ευαγγελία.
-Θα πάμε μην ανησυχείς,αλλά πιο μετά, της απάντησε ο Κώστας.
-Η μητέρα μου,μου είπε να πάω αμέσως σπίτι.
-Θα σε πάμε εμείς και θα της εξηγήσουμε.Έλα να κάνουμε μία βόλτα και μη μας το χαλάς,ρε Βαγγελιώ.
-

Καλά θα έρθω, Γιώργο,είπε η Ευαγγελία αφού το σκέφτηκε για λίγη ώρα.
- Όμως,υπόσχεσαι ότι θα με γυρίσεις εσύ σπίτι;
-Ναί.

Κάνανε μια μικρή βόλτα στο κέντρο,όπου υπήρχαν τα μαγαζιά και ύστερα γύρισαν σπίτια τους. Όμως, το απόγευμα είχανε συνάντηση στο γνωστό μέρος συνάντησης τους.

-Μαμά ήρθα, είπε η Σταυρούλα στην Γεωργία,μόλις γύρισε σπίτι απο την μικρή βόλτα μετά το σχολείο.
-Καλώς το, το παιδί μου. Άργησες μου φαίνεται λιγάκι όμως,είπε η Γεωργία ενώ έκοψε μια πατάτα σε κομμάτια και την έβαλε σε ένα μεγάλο ταψί.
-Πήγαμε βόλτα στο κέντρο για να χαζέψουμε.
-Καλά κάνατε. Πώς πήγε η πρώτη μέρα στο σχολείο;
-Μια χαρά. Ευτυχώς δεν έχουμε την κυρία Αμαλία, αλλά την κυρία Δέσποινα. Είμαι πολύ χαρούμενη.
-Μη μιλάς έτσι. Καλή δασκάλα είναι και η Αμαλία. Μαθαίνει στα παιδιά να πειθαρχούν.
-Πάντως δεν είναι καλύτερη απο την κυρία Δέσποινα.
-Τί έγινε Σταυρούλα, την Δέσποινα έχετε δασκάλα πάλι; ρώτησε ο Θανάσης που μπήκε μέσα στο δωμάτιο.
-Ναί,πατέρα. Είναι η καλύτερη δασκάλα που μπορούσαμε να έχουμε.
-Χαρούμενη σε βλέπω. Την αγαπάς πολύ αυτή την δασκάλα.
-Ναί,είμαι χαρούμενη. Πάρα πολύ χαρούμενη.
-Μπράβο. Πάνε στο δωμάτιο σου τώρα. Θέλω να μιλήσω στη μητέρα σου.