Το Απωθημενο

13° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η Σταυρούλα αφού πήγε στο δωμάτιό της,άρχιζε να ετοιμάζεται για την έξοδο της με την Μυρτώ. Έπειτα απο λίγη ώρα βγήκε ξανά και πήγε στο σαλόνι.

-Σταυρούλα,δεν θέλω να αργήσεις,είπε ο Θανάσης.
-Καλά,πατέρα δεν θα αργήσω. Μην ανησυχείς.
-Κανονικά δεν έπρεπε να σε αφήσω να πας,γιατί όλη μέρα γυρνάς έξω.
-Τί είναι αυτά που λες,Θανάση;Αν είναι δυνατόν;Πότε θα βγει έξω το κορίτσι;Όταν γίνει σαν εμάς ή όταν παντρευτεί και κάνει οικογένεια;επενέβη η Γεωργία.
-Δεν είπα να μην βγει έξω,αλλά με μέτρο,είπε ο Θανάσης.
-Εγώ φεύγω. Έχω αργήσει,είπε η Σταυρούλα και περπάτησε προς την πόρτα του σπιτιού.
-Κι όπως είπαμε. Να μην αργήσετε πολύ και να προσέχετε εκεί που θα πάτε. Υπάρχουν πολύ επικίνδυνοι άνθρωποι εκεί έξω,είπε ο Θανάσης.
-Καλά,πατέρα. Αφού στο είπα ότι δεν θα αργήσω και ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου. Μη φοβάσαι.

Η Σταυρούλα βγήκε απο το σπίτι και άρχισε να προχωράει γρήγορα στον δρόμο,ώσπου έφτασε στην πλατεία. Εκεί είδε την Μυρτώ να κάθεται σε ένα παγκάκι και την πλησίασε.

-Άντε ρε Σταυρούλα. Τί κάνεις τόση ώρα; Άργησες δεκαπέντε λεπτά,είπε η Μυρτώ μόλις την είδε.
-Τί να κάνω, Μυρτώ μου;Ο πατέρας μου άρχισε πάλι τα δικά του. Να μην αργήσετε,να προσέχετε,γιατί εκεί έξω κυκλοφορούν επικίνδυνοι άνθρωποι και πολλά άλλα.
-Και ο δικός μου ο πατέρας, μία απο τα ίδια. Είδες και σε αυτό ταιριάζουμε. Πάμε τώρα,είπε η Μυρτώ και σηκώθηκε απο το παγκάκι.
-Πού θα πάμε;ρώτησε η Σταυρούλα και την κοίταξε.
-Σε ένα κέντρο που παίζει ο Νίκος κιθάρα. Θα παίζει και ο Άγγελος ντράμς. Ευκαιρία να τους ακούσεις κι εσύ να παίζουν. Τραγουδάει και μια νέα τραγουδίστρια απο την Φλώρινα,μαζί με τον Πάνο τον Φεράτη.
- Και ο Δημήτρης με τους φίλους του, εκεί θα πήγαιναν για να δούν τον Άγγελο. Μου το είπε, πριν που ήμασταν μαζί.
-Ωραία φιλενάδα. Είσαι τυχερή, θα τον δεις και για δεύτερη φορά για σήμερα. Δεν είναι πολύ μακριά το μαγαζί, που είναι τα παιδιά, απο εδώ που είμαστε. Σε δέκα λεπτά το πολύ,θα είμαστε εκεί.
-Ωραία,είπε η Σταυρούλα και χαμογέλασε.

Η Μυρτώ και η Σταυρούλα, περπάτησαν δύο τετράγωνα απο την πλατεία και βρέθηκαν σε ένα ωραίο και ήσυχο μαγαζί.
Η ορχήστρα ήταν μπροστά και η Μυρτώ,μόλις μπήκε μέσα στο μαγαζί έριξε το βλέμμα της στον Νίκο,που ήταν εκεί.
Τα δύο κορίτσια έκατσαν σε ένα τραπέζι πίσω και κοντά στην πόρτα. Στον πέτρινο τοίχο πίσω τους, υπήρχαν ζωγραφιές,με μπουζούκια και διάφορες νότες.

Η Σταυρούλα κοίταξε γύρω της.Κάποια τραπέζια ήταν πιασμένα απο διάφορες παρέες. Εκεί παραπέρα είδε και τον Δημήτρη με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς.
Χαμογελούσε πλατιά. Μόλις τον είδε χαμογέλασε κι εκείνη. Μοιάζει τόσο όμορφος, όταν χαμογελάει,σκέφτηκε.