Το Απωθημενο

46° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η Σταυρούλα και ο Δημήτρης, ύστερα απο το δείπνο, γύρισαν στο σπίτι των γονιών της Σταυρούλας για να πάρουν το μωρό σπίτι τους. Έξω απο το σπίτι όμως, είδαν ένα περιπολικό και ένα ασθενοφόρο.
Η Σταυρούλα μόλις είδε τα δύο οχήματα,τρόμαξε και αμέσως έτρεξε για να μάθει τι έγινε. Ο Δημήτρης ήταν απο πίσω της και προσπαθούσε να την προλάβει.

Μπήκαν μέσα στο σπίτι και είδαν την Ευθαλεία, τον Γιώργο,τον Κώστα και τον Θανάση να κάθονται στο σαλόνι. Δεν πρόλαβαν να ρωτήσουν τι συνέβη,καθώς είδαν την Γεωργία που την μετέφεραν στο ασθενοφόρο με το φορίο.

-Μητέρα, είσαι καλά;Τί έγινε;
-Καλά είμαι, Σταυρούλα μου. Μην ανησυχείς για εμένα. Χτύπησα λιγάκι. Μια χαρά είμαι,είπε η Γεωργία και ο Θανάσης έτρεξε κοντά στην κόρη του. Οι τραυματιοφορείς μετέφεραν την Γεωργία έξω απο το σπίτι,ενώ η Σταυρούλα κοίταξε τρομαγμένη τον Θανάση.
-Πατέρα, τί έγινε;τον ρώτησε με αγωνία.
-Έλα,να κάτσεις κορίτσι μου.
-Θα μας πείτε τί έγινε επιτέλους;ρώτησε ο Δημήτρης.
-Τί έγινε; Πείτε μας. Το μωρό μας είναι καλά; ρώτησε η Σταυρούλα και έτρεξε στο δωμάτιο που κοιμόταν το μωρό της. Πήγε κοντά στην κούνια,η οποία στεκόταν δίπλα στο παλιό κρεβάτι της και κοίταξε μέσα.  Μόλις είδε την κούνια που ήταν άδεια, έβγαλε μια δυνατή κραυγή.

-Όχι!Το μωρό μου. Ο γιός μου...είπε η Σταυρούλα και έκλαιγε με λιγμούς,ενώ στα χέρια της κρατούσε την κουβέρτα του μωρού της. Την έβαλε στο πρόσωπο της και την μύριζε κλαίγοντας.

Ο Δημήτρης έτρεξε και την αγκάλιασε σφιχτά.

-Ηρέμησε αγάπη μου. Θα βρεθεί ο γιός μας. Η αστυνομία θα κάνει τα πάντα για να τον βρει.

Αφού ηρέμησε λίγο η Σταυρούλα, πήγε με τον Δημήτρη στο νοσοκομείο για να μάθει ποιά ήταν η κατάσταση της υγείας της Γεωργίας,ενώ την ίδια ώρα η αστυνομία έκανε έρευνες για να βρεθεί ο άγνωστος άντρας που μπήκε στο σπίτι και έκλεψε το μωρό, καθώς και μερικά χρήματα.

-Γιατρέ, πώς είναι η γυναίκα μου;ρώτησε ο Θανάσης τον γιατρό που βγήκε για να τους ενημερώσει.
-Μην ανησυχειτε. Όλα είναι μια χαρά. Έπαθε μια μικρή διάσειση. Σε λίγες θα είναι σπίτι σας.
-Ευχαριστούμε γιατρέ. Να είστε καλά,είπε ο Θανάσης και κοίταξε την Σταυρούλα που καθόταν σε μία καρέκλα σαν χαμένη.

- Σταυρούλα, κοριτσάκι μου. Άκουσες; Η μητέρα σου είναι μια χαρά.
-Το άκουσα πατέρα. Τί θες να κάνω;
-Μην κάθεσαι έτσι, Σταυρουλα μου. Με στεναχωρείς.
-Τί θελεις να κάνω πατέρα μου;Να χαμογελάω;Το μωρό μου κλέψανε. Το μωρό μου...είπε η Σταυρούλα και έβαλε ξανά τα κλάματα.
-Θα το βρούμε το παιδί μας,αγάπη μου. Η αστυνομία είναι κοντά. Θα τον βρούμε αυτόν τον αλήτη,είπε ο Δημήτρης.
-Λες ψέματα. Το παιδί μας δεν θα βρεθεί και αν δεν βρεθεί, εγώ θα πεθάνω,φώναξε η Σταυρούλα και σηκώθηκε όρθια.
-Μην λες χαζομάρες. Όλα καλά θα πάνε. Θα πάρουμε πίσω τον γιο μας και θα ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή. Όλοι μαζί.
-Γιατί μας το κάνανε αυτό Δημήτρη; Ποιός μας μισεί τόσο πολύ;Ποιός θέλει να μας πονέσει;