Το Απωθημενο

23° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Οι ετοιμασίες για τον γάμο της Σταυρούλας και του Δημήτρη, άρχισαν την επόμενη κιόλας εβδομάδα,καθώς θα παντρευόταν αρχές του Νοεμβρίου,δηλαδή σε λιγότερο απο ένα μήνα.
Στιγμές χαράς περνούσαν και οι δύο οικογένειες, καθώς ετοίμαζαν όλα τα σχετικά με τον γάμο. Κουμπάροι θα ήταν η παιδικοί φίλοι του Δημήτρη και της Σταυρούλας, ο Άγγελος και η Παναγιώτα.

-Καλώς τον γαμπρό,είπε ο Γιώργος.
-Γειά σου και σε σένα, Γιώργο.
-Γειά σου,Δημήτρη. Πώς πάνε η ετοιμασίες;ρώτησε ο Στέλιος.
-Προχωράνε όλα κανονικά. Οι ετοιμασίες πάνε μία χαρά,είπε ο Δημήτρης.
-Παιδιά, μου ήρθε μία υπέροχη ιδέα,είπε ο Τάκης ενθουσιασμένος.
-Τί ιδέα ,Τάκη;ρώτησε ο Δημήτρης.
-Τί θα λέγατε να πάμε μία εκδρομή με τα κορίτσια της γειτονιάς;είπε ο Τάκης.
-Ωραία ιδέα. Πού θα πάμε όμως;είπε ο Κώστας.
-Αυτό θα το σκεφτούμε όλοι μαζί, είπε ο Δημήτρης.
-Εγώ λέω να πάμε στην Κέρκυρα,είπε ο Στέλιος.
-Τα νησιά δεν έχουν κόσμο αυτόν τον μήνα,Στέλιο,είπε ο Γιώργος.
-Δίκιο έχεις,φίλε. Εσύ τί λες,Άγγελε;ρώτησε ο Δημήτρης.
-Εγώ προτείνω να πάμε στην  Θεσσαλονίκη. Έχω καιρό να πάω άλλωστε.
-Ωραία είναι. Θα δούμε και απο κοντά τον Λευκό τον Πύργο,είπε ο Δημήτρης.
-Σωστά, Δημήτρη. Δεν έχουμε καμία φορά,είπε ο Κώστας.
-Εγώ λεω να ρωτήσουμε και τα κορίτσια. Θα ξέρουν καλύτερα,είπε ο Τάκης.
-Θα της ρωτήσουμε. Θα το πω εγώ στη Σταυρούλα,ώστε να το πει και στα υπόλοιπα κορίτσια. Θα βρεθούμε σήμερα με την Σταυρούλα. 

Οι έξι φίλοι μίλησαν για αρκετές ώρες για διάφορα θέματα, κυρίαρχο θέμα όμως ήταν ο γάμος του Δημήτρη. Το βράδυ ήρθε γρήγορα.
Η Σταυρούλα ετοιμαζόταν πολύ ώρα για την βραδινή της έξοδο με τον Δημήτρη και είχε άγχος αν είναι όμορφη. Τώρα πια μπορούσαν να βγαίνουν κανονικά,χωρίς να κρύβονται,αφού ο πατέρας της ήξερε για την σχέση τους.

-Μαμά,πώς είμαι; Χάλια;ρώτησε η Σταυρούλα την Γεωργία που ήταν μαζί της στο δωματιό της.
-Κουκλα είσαι, μην ανησυχεις. Θα τον μαγέψεις. Σίγουρα,είπε η Γεωργία και τότε χτύπησε το κουδούνι.
-Το κουδούνι. Ήρθε ο Δημήτρης, φώναξε η Σταυρούλα χαρούμενη.
-Πω, πω χαρές που κάνεις. Παω να ανοίξω. Μην αργήσεις. Είναι και ο πατέρας σου εδώ,μην ξεχνάς.
-Δεν το ξεχνάω. Έρχομαι σε λιγάκι,είπε η Σταυρούλα και άρχισε να βάζει κραγιόν.

Η Γεωργία πήγε στο σαλόνι να ανοίξει, αλλά είδε τον Θανάση να στέκεται στην πόρτα χαμογελώντας.

-Άνοιξες εσύ, Θανάση;ρώτησε η Γεωργία.
-Ναί,βέβαια. Να αφήσω τον γαμπρό μου να περιμένει, μέχρι να έρθεις εσύ;
-Καλώς ήρθες αγόρι μου. Η Σταυρούλα θα έρθει σε λίγο. Κάτσε, είπε η Γεωργία και κοίταξε τον Θανάση παράξενα λες και δεν πίστευε ότι ήταν ο άντρας της εκείνος που μιλούσε έτσι γλυκά για τον Δημήτρη, που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν τον ήθελε για γαμπρό του.
-Λοιπόν Δημητράκη, πού θα πάτε με την κόρη μου;ρώτησε ο Θανάσης όταν έκατσαν.
-Θα πάμε στο σινεμά. Σήμερα, έχει πρεμιέρα μια καινούργια ταινία και λέμε να πάμε να την δούμε.
-Τί ταινία είναι αυτή; Καλή;
-Εσάς δεν ξέρω αν σας αρέσουν αυτού του είδους οι ταινίες,εμείς πάντως τρελαινόμαστε. Είναι αστυνομική.
-Ωραιά είναι, παιδί μου. Και εμένα μου αρέσουν πολύ αυτές οι ταινίες,είπε ο Θανάσης και κοίταξε την Γεωργία.
- Τί κοιτας έτσι, Γεωργία; Ψέματα λεω;
-Τίποτα Θανάση. Θα τα πούμε αργότερα εμείς οι δύο. Να φυγούνε τα παιδιά και μετά.