Το Απωθημενο

15° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

-Να σε πάω ως τον φούρνο τότε,είπε ο Δημήτρης και τότε η Σταυρούλα έπιασε το κεφάλι της.
- Ζελεδάκι μου, τί έπαθες;Δεν νιώθεις καλά;
-Ζαλίζομαι,δεν είμαι καλά,είπε η Σταυρούλα και παραπάτησε.
-Έλα κάτσε λίγο εδώ,να ξεκουραστείς,είπε ο Δημήτρης και την βοήθησε να κάτσει σε ένα χαμηλό τοιχάκι που υπήρχε εκεί.

Ο Θανάσης που τους είδε μαζί απο μακριά,τους πλησίασε με γρήγορα βήματα για να δει τι έπαθε η κόρη του.

-Σταυρούλα!Τί έπαθες;είπε και κοίταξε την Σταυρούλα που καθόταν ζαλισμένη.
- Τί έγινε Δημήτρη;είπε και στράφηκε προς τον Δημήτρη.
-Κύριε Θανάση. Εκεί που μιλούσαμε,ξαφνικά ζαλίστηκε,είπε ο Δημήτρης και τον κοίταξε στα μάτια.
-Μιλούσατε και ζαλίστηκε;
-Ναί.
-Καλά. Έλα τώρα βοήθα με να την πάω σπίτι να ξαπλώσει.
-Εντάξει.

Ο Δημήτρης και ο Θανάσης πήγαν την Σταυρούλα σπίτι, ο Θανάσης όμως υποψιάστηκε ότι ίσως κάτι γινοάαν ανάμεσα στην κόρη του και τον Δημήτρη και δεν θα το άφηνε έτσι.

-Θανάση, τί έπαθε το παιδί;ρώτησε η Γεωργία μόλις είδε την Σταυρούλα, που την κρατούσε ο Δημήτρης στην αγκαλιά του.
-Ζαλίστηκε λιγάκι, κυρία Γεωργία.
-Να φωνάξουμε γιατρό,είπε η Γεωργία ανήσυχη.
-Τί γιατρό Γεωργία; Θα ξαπλώσει λίγο και θα είναι μια χαρά,είπε ο Θανάσης.
-Έλα κοριτσί μου πάμε μέσα,να ξαπλώσεις.

Η Γεωργία βοήθησε την Σταυρούλα να πάει στο δωμάτιο της,ενώ ο Δημήτρης με τον Θανάση έμειναν μόνοι στο σαλόνι.

-Μανούλα μου σ'αγαπάω,είπε η Σταυρούλα όταν πια είχαν φτάσει στο δωμάτιο.
-Και εγώ σ'αγαπώ,παιδί μου,είπε η Γεωργία και την φίλησε στο μάγουλο.
-Πες μου τώρα που είναι μέσα ο πατέρας σου, τί γίνεται;
-Τί θέλεις να γίνεται μαμά;
-Πάλι μαζί ήσασταν;
-Με περίμενε στην γωνία πιο κάτω. Τί να κάνω;Αφού με περίμενε εκεί. Ξέρεις πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον φούρνο.
-Αχ παιδί μου,αχ. Τί θα κάνουμε τώρα; Είμαι σίγουρη,ότι πατέρας σου τώρα υποψιάζεται ότι κάτι τρέχει με εσάς τους δύο. Ξέρεις ότι είναι πολύ πονηρός. Όλα τα παίρνει χαμπάρι,σαν την αλεπού.
-Πώς γίνεται να υποψιάζεται;Αφού δεν είδε τον Δημήτρη χθες βράδυ.
-Δεν τον είδε χθες,τον είδε άλλες φορές, τον είδε σήμερα που ήσασταν μαζί. Δεν είναι χαζός. Αυτές οι ζαλάδες τώρα; Απο τί προέρχονται αυτές οι ζαλάδες Σταυρούλα μου;Ε,κόρη μου;
-Δεν ξέρω, μαμά μου. Δεν είμαι γιατρός για να ξέρω.
-Δεν ξέρεις,ε; Φαντάζεσαι να είσαι έγκυος; Είναι και οι ζαλάδες σύμπτωμα της εγκυμοσύνης.
-Έγκυος;Μα πώς;Δεν μπορεί.
-Μα πώς,ε; Δεν ξέρεις;Μα, όταν γυρνούσες κάθε φορά όταν έβγαινες εγώ σε καταλάβαινα, ότι ήσουν με αγόρι,αλλά δεν είχα καταλάβει με ποιόν. Και ας μη μου το έλεγες εσύ,εγώ πάντα ήξερα ότι είσαι με αγόρι. Φάντασου να το μάθει ο πατέρας σου. Έξω φρενών θα γίνει. Είναι πολύ οξύθυμος. Ο πατέρας σου, θέλει να σε παντρέψει με κάποιον που να έχει βγάλει πανεπιστήμιο και ο πατέρας του να έχει καλή οικονομική κατάσταση. Δεν θέλει να σε δώσει σε κάποιον φτωχό,που να μην έχει στον ήλιο μοίρα.
-Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω. Δεν πρέπει να το μάθει. Θα αντιδράσει πολύ άσχημα.