Το Απωθημενο

8° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο Δημήτρης με την Ευθαλεία έφτασαν στο σχολείο του χωριού και μπήκαν μέσα.

-Είναι πολύ ωραίο,είπε ο Δημήτρης ενθουσιασμένος.
-Φαίνεσαι χαρούμενος που θα έρθεις στο σχολείο,είπε η Ευθαλεία,ενώ έμπαιναν στο κτίριο.
-Είμαι χαρούμενος,είπε ο Δημήτρης και άρχισε να κοιτάει γύρω του το κτίριο. Παντού υπήρχαν πίνακες ζωγραφικής και εικόνες απο τους ήρωες της ελληνικής Επανάστασης.
Έξω απο το γραφείο των δασκάλων και του διευθυντή,υπήρχαν κάποιες φωτογραφίες με μαθητές,οι οποίοι έχουν αποφοιτήσει απο το σχολείο.
Η Ευθαλεία με τον Δημήτρη,πήγαν στον διευθυντή και έδωσαν τα ονόματα των δύο παιδιών,ώστε να μπορσσει να τους εντάξει στην τάξη που τους αντιστοιχούσε.

Αφού ολοκληρώθηκε η εγγραφή του Κώστα και του Δημήτρη στο σχολείο,η Ευθαλεία με τον Δημήτρη γυρίσαν σπίτι.

Τότε ο Δημήτρης πήγε να ψάξει τον αδελφό του στον κήπο,για να του πει τι είδε στο σχολείο.

-Κώστα,γυρίσαμε απο το σχολείο,είπε μόλις βγήκε έξω.
-Το βλέπω ότι γυρίσατε,δεν είμαι τυφλός μικρέ.
-Είναι πολύ μεγαλάλο και ωραίο το σχολείο. Έχει δύο ορόφους και το γραφείο των δασκάλων και του διευθυντή είναι στον πάνω ορόφο. Απο ότι έμαθα η έκτη θα είναι στον δεύτερο όροφο. Κώστα,δεν χαίρεσαι;
-Γιατί να χαρώ;Πού θα πάμε σχολείο;
-Οχί,μόνον για αυτό. Θα γνωρίσουμε καινούργια πρόσωπα,καινούργιες δασκάλες. Λες να είναι καλές οι δασκάλες μας;
-Δεν ξέρω,Δημήτρη. Δεν έχω ξαναπάει σε αυτό το σχολείο.Μακάρι να μην είναι καμιά στρίγκλα,γιατί δεν θα τα πάμε καλά.
-Τί έχεις;ρώτησε ο Δημήτρης μετα απο λίγα λεπτά.
-Τίποτα. Τί θες να έχω δηλαδή;
-Ξερώ εγώ; Δεν μιλάς τόσο πολύ όσο συνήθως και φαίνεσαι κάπως. Σε μάλωσε ο πατέρας;
-Όχι,δεν έχει έρθει απο το πρωί.
- Εσύ, τι κάνεις εδώ πέρα;Γιατί σκάβεις;
-Θέλω να φυτέψω κάποια λουλούδια. Να ομορφύνει λίγο ο κήπος. Και άκουσα χθες που μιλούσαν οι γονείς μας στην κουζίνα,ότι σκέφτονται να βάλουν κι άλλα λαχανικά για τον χειμώνα.
-Δεν τα αφήνεις για αργότερα;Λέω να πάμε στα παιδιά. Θα παίζουν τώρα.
-Αφού είπαμε ότι θα πάμε το απόγευμα.
-Και σε χαλάει να πάμε και τώρα;
-Καλά,αφού θες να πάμε τόσο πολυ,ας πάμε.

Αφού πήραν την άδεια για να βγουν έξω απο την μητέρα τους, τα δύο αδέλφια πήγαν να συναντήσουν τα άλλα παιδιά.

-Καλημέρα Στέλιο, Ελένη και Γιώργο.
-Καλημέρα στα δύο τα αδελφάκια μας, είπε ο Στέλιος.
-Δεν ήρθαν οι υπόλοιποι; ρώτησε ο Κώστας.
-Είναι κρυμμένοι. Παίζουμε κρυφτό. Καμάει η Ευαγγελία, απάντησε η Ελένη.
-Να έρχεται η Ευαγγελία, είπε και έδειξε προς το μέρος της ο Δημήτρης.
-Γειά σας αγόρια. Γειά σου Κώστα. Τί κάνεις;
-Πολύ καλά είμαι. Εσύ τί κάνεις;απάντησε ο Κώστας.
-Πολύ καλά και εγώ.
-Ευαγγελία εμάς δεν θα μας ρωτήσεις τί κάνουμε; πετάχτηκε ο Γιώργος.
-Εσάς σας ρώτησα πριν,χαζέ.
-Καλά μην φωνάζεις.
-Δεν τους βρήκες τους άλλους;ρώτησε ο Κώστας
-Τους βρήκα. Τώρα έρχονται.

Καθώς περίμεναν τους υπόλοιπους,συζητούσαν για τα θέματα που τους απασχολούσαν.

-Σήμερα εγώ και ο αδελφός μου γραφτήκαμε στο σχολείο, είπε χαρούμενος ο Δημήτρης.
- Και χαίρεσαι; ρώτησε ο Στέλιος.
-Αυτό του λέω και εγώ απο δω και πέρα ξεκινούν τα βάσανα, είπε ο Κώστας.
-Εμένα μ' αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα και να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους. Επίσης μ' αρέσει που θα είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο σχολείο.
-Μονό αυτό είναι ωραίο φίλε μου, ότι θα είμαστε μάζι. Όμως,άμα έχεις την κυρία Αμαλία για δασκάλα, θα περάσεις πολύ ωραία, είπε ειρωνικά και γέλασε ο Γιώργος.
-Γιατί; τον ρώτησε ο Δημήτρης.
-Αυτή είναι η πιο στρίγλα του σχολείου. Την ξέρουν όλοι. Στο μάθημα της, κανείς δεν τολμάει να μιλήσει. Κι αν μιλήσει θα γίνει χαμός, είπε η Ελένη.
-Τα αγόρια παιρνάνε πιο χάλια σε αυτήν. Και τρώνε πιο πολύ ξύλο απο τα κορίτσια που δεν τα πειράζει καθόλου,είπε Στέλιος.