Το Απωθημενο

70° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο Παύλος οδηγούσε αργά την μηχανή του για να βρει την Αθανασία,η οποία ακόμη καθόταν  σε εκείνο το απόμερο πάρκο και σκεφτόταν τι να κάνει στο μέλλον.

Η ώρα περνούσε και ο Παύλος που την έψαχνε ανήσυχος πια, σταμάτησε την μηχανή για να πάρει τηλέφωνο την Σταυρούλα, αλλά διαπίστωσε ότι δεν πήρε το κινητό του μαζί.
Ξεκίνησε τώρα προς το σπίτι με μεγάλη ταχύτητα. Ήθελε να φτάσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε,ώστε να δει αν η αδελφή του είχε επιστρέψει σπίτι. Δεν σκεφτόταν παρά μόνο εκείνη σε όλη την διαδρομή. Έτσι αφηρημένος που ήταν πήγε να περάσει μια διασταύρωση. Δεν κοίταξε καλά γύρω του και ένα αμάξι πήγε με μεγαλη ταχυτητα προς τα πάνω του. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή που πέταξε το αγόρι κάποια μέτρα πιο πέρα απο την μηχανή του και τον άφησε αναίσθητο με τραύματα στην άσφαλτο.

Ο Διονύσης συνέχιζε να είναι μαζί με την Σταυρούλα και μιλούσαν,την στιγμή που ο Παύλος ίσως και να έχανε την μάχη με την ζωή του.

-Πού κοντά μένεις,Διονύση;τον ρώτησε η Σταυρούλα.
-Μόλις μπαίνεις στην πόλη, αριστερά στον πρώτο δρόμο. Θα μου άρεσε,όμως να εμένα κάπου πιο απόνερα. Να έχει ησυχία. Εσείς εδώ μια χαρά είστε.
-Ναι,πράγματι εδώ είναι πολύ ήσυχα. Σπάνια περνούν αυτοκίνητα,είπε η Σταυρούλα και δεν μίλησαν καθόλου για λίγο.

Η Σταυρούλα σκεφτόταν συνέχεια τι να πει στον νεαρό άντρα που βρισκόταν απέναντι της. Η αμηχανία ήταν διάσπαρτη στον χώρο,αλλά η Σταυρούλα βρήκε το θάρρος να κάνει την ερώτηση που τόση ώρα βασάνιζε το μυαλό της.
-Διονύση να σε ρωτήσω κάτι;
-Ναι,ότι θέλετε. Πείτε μου,είπε ο Διονύσης και χαμογέλασε. Η Σταυρούλα τον κοίταξε και πόνεσε η καρδιά της.
-Ποτέ έχεις γεννηθεί;ρώτησε αφού πρώτα πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Είκοσι εννιά Ιουνίου, απάντησε εκείνος αμέσως.
-Ιουνίου;Ποία χρονολογία;ρώτησε η Σταυρούλα ταραγμένη.
-Το 1980. Γιατί ρωτάτε όμως;
-Τίποτα. Έτσι ρωτάω για να γίνεται συζήτηση,είπε η Σταυρούλα χλωμή.
-Έχετε κάτι;Χλωμιασατε,είπε ο Διονύσης και έπιασε το χέρι της Σταυρούλας,ενώ εκείνη τον κοίταξε και κόντεψε να κλάψει. Ήθελε να βγάλει αυτό που μόλις είχε σκεφτεί από το μυαλό της. Μα δεν γινόταν.
-Έχω ένα άσχημο προαίσθημα. Η Αθανασία έχει αργήσει παρά πολύ,είπε η Σταυρούλα και σηκώθηκε.
-Μην ανησυχείτε για εκείνη,θα είναι μια χαρά. Ξέρει να προσέχει τον εαυτο τις.
-Το ξέρω αλλά...

Το τηλέφωνο χτύπησε και έκοψε την πρόταση της Σταυρούλας. Πάγωσε μόλις το άκουσε και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει άτακτα. Το σήκωσε γρήγορα και άκουσε μια άγνωστη για εκείνη φωνή να της μιλάει απο την άλλη γραμμή.