Το Απωθημενο

59° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η Σταυρούλα μετά απο τέσσερις μέρες ανάρρωσης στο σπίτι,επέστρεψε στην κανονική της ζωή. Πήγαινε μαζί με τον γιο της στο σχολείο,τα Σαββατοκύριακα επισκεπτόταν τους γονείς της.
Όμως παρόλο αυτά ένιωθε πως  κάτι της έλειπε. Της έλειπε ο Δημήτρης. Απο εκείνη την μέρα που τον έδιωξε δεν τον ξαναείδε,ούτε ξαναμιλησαν. Ίσως το παιδί που περίμενε να ήταν δικό του και όχι του Θωμά. Αυτή η σκέψη βασάνιζε το μυαλό της κάθε στιγμή.

Ο Παύλος της ήταν ενθουσιασμένος που θα είχε ένα αδελφάκι σε λίγους μήνες και ήθελε να είναι κορίτσι . Ο Θανάσης με την Γεωργία ήταν και εκείνοι χαρούμενοι που θα αποκτούσαν κι άλλο εγγόνι και είχαν αρχίσει ήδη να ετοιμάζονται.

Από την άλλη πλευρά ο Δημήτρης, πήγαινε κάθε μέρα στο μαγαζί του. Έλειπε όλη μέρα από το σπίτι  και γυρνούσε αργά το βράδυ. Με την Χρυσάνθη γινόταν κάθε μέρα και πιο απόμακρος.Η Ευθαλεια που έβλεπε τον γιό της να μελαγχολεί μέρα με την μέρα αποφάσισε να μιλήσει με την Χρυσάνθη.

-Χρυσάνθη κορίτσι μου,τί συμβαίνει;ρώτησε η Ευθαλεία.
-Τί εννοείτε μητέρα;
-Με τον γιό μου τί έχει συμβεί;Έχετε μαλώσει;Δεν τα πάτε καλά μεταξύ σας;
-Δεν μαλωσαμε,είπε η Χρυσάνθη και τα μάτια της βουρκωσαν.
-Τί εγινε κορίτσι μου;Πες μου,μην ντρέπεσαι. Είπαμε ότι θα με έχεις σαν τη μητέρα σου.
-Δεν ξέρω τι έχει πάθει. Εδώ και τέσσερις μέρες φεύγει νωρίς το πρωί και έρχεται αργά το βράδυ. Όταν έρχεται με το ζόρι λέει κουβέντα. Τα βλέπετε και εσείς.
-Μήπως έγινε κάτι στην δουλειά του;Δεν ξέρεις τίποτα;
-Όχι,δεν μου μιλάει για την δουλειά του. Αν και δεν πιστεύω να συμβαίνει κάτι εκεί .

Ο Δημήτρης ήταν στην κουζίνα του εστιατορίου του και μαγείρευε,καθώς είχε πολύ κόσμο το μαγαζί και ο μάγειρας που είχε προσλάβει είχε φύγει κι εκείνος από το μαγαζί . Όλη μέρα ήταν εκεί μέσα χωρίς να βγει. Σήμερα ο Στέλιος όμως τον έβγαλε για λίγο έξω απο την κουζίνα του.

-Τί έγινε Στέλιο;Έχω δουλειά, όπως βλέπεις.
-Έχεις αφήσει τον Πετράκη στο πόδι σου. Ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει.
-Ωραία λέγε τι έχεις να μου πεις γρήγορα.
-Δημήτρη, για την Σταυρούλα είσαι έτσι;Χάθηκες από την παρέα αυτές τις μέρες.
-Πώς είμαι δηλαδή;
-Φαίνεται χάλια,φίλε. Πρέπει να την ξεχάσεις κάποτε. Έχεις μια υπέροχη γυναίκα δίπλα σου,η οποία σου χάρισε ένα τέλειο παιδί.
-Το ξέρω Στέλιο, αλλά δεν μπορώ να την ξεχάσω. Είναι ο πρώτος μου έρωτας δεν γίνεται να την ξεχάσω. Την αγαπάω περισσότερο και από την ίδια μου την ζωή. Δεν αντέχω μακριά της,τί να κάνω;Και δεν σου κρύβω πώς το παιδί που έχω θα ήθελα να ήταν δικό της.
-Κάνε πέτρα την καρδιά σου. Πρέπει να αντέξεις. Σκέψου τον γιό σου. Η Χρυσάνθη είναι η μητέρα του.
-Το γιο μου σκέφτομαι Στέλιο, τον γιό μου. Να είναι καλά αυτό θέλω μόνο.
-Έτσι που σε βλέπει όμως δεν θα 'ναι. Πρέπει να συνεχίσεις την ζωή σου σαν να μην γνώρισες ποτέ σου την Σταυρούλα.
-Θα προσπαθήσω,αν και δύσκολο,είπε ο Δημήτρης και ένα αχνό χαμόγελο φάνηκε στα χείλη του.
-Έτσι φίλε χαμόγελα,έτσι θέλω να σε βλέπω, είπε Στέλιος.