Το Απωθημενο

42° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο Δημήτρης με την Σταυρούλα, έμειναν στην Αθήνα τις επόμενες μέρες.
Ο Δημήτρης πήγαινε καθημερινά στην δουλειά του,στο εστιατόριο. Τώρα απο σερβιτόρος που ήταν πριν,ήταν μέσα στην κουζίνα και βοηθούσε τον μάγειρα.
Η Σταυρούλα απο την άλλη συνέχισε κανονικά να πηγαίνει στην σχολή της.

-Καλημέρα Νόπη,είπε η Σταυρούλα αφού μπήκε στην αίθουσα που έκαναν μάθημα και έκατσε δίπλα στην φίλη της.
-Καλημέρα,Σταυρούλα μου. Πώς πας; Ο μικρός σε κλωτσάει καθόλου;ρώτησε η Νόπη αφού κοίταξε την φουσκωμένη κοιλιά της Σταυρούλας.
-Ελάχιστα. Τις τελευταίες μέρες ηρέμησε. Μετά το μάθημα θα περάσει η ξαδέλφη μου, για να πάμε να διαλέξω νυφικό. Θα έρθεις;
-Φυσικά και θα έρθω.
-Καλημέρα, όμορφες δεσποινίδες. Τί λέγατε;είπε ο Νικόλας που κάθισε δίπλα στα κορίτσια.
-Καλημέρα Νικόλα,είπε η Σταυρούλα.
-Θα έρθετε μετά το μάθημα να πάμε για καφέ;ρώτησε ο Μιχάλης.
-Δυστυχώς,δεν μπορούμε,είπε η Σταυρούλα.
-Γιατί; Τί καλύτερο έχετε να κάνετε;
-Θα πάμε με την Σταυρούλα να διαλέξει το νυφικό που θα φορέσει στο γάμο της,είπε η Νόπη.
-Να σας συνοδέψουμε έως εκεί;ρώτησε ο Νικόλας.
-Θα βαρεθείτε να μας κοιτάτε. Θα κάνουμε πολλές ώρες,είπε η Σταυρούλα.
-Δεν θα βαρεθούμε, Σταυρούλα. Θα το δεις. Θα πούμε και την γνώμη μας.

Μετά το μάθημα η Σταυρούλα,η Νόπη και η Φανή ξεκίνησαν για ένα κατάστημα νυφικών κοντά στην σχολή τους,έχοντας ως συνοδούς τον Μιχάλη και τον Νικόλα,οι οποίοι κατά την διάρκεια της διαδρομής δεν έλεγαν να σταματήσουν τα αστεία.

Όταν έφτασαν στο κατάστημα,η Σταυρούλα άρχισε να δοκιμάζει κάποια νυφικά.

-Είσαι κούκλα, Σταυρούλα. Ο Δημήτρης θα πέσει ξερός,είπε η Φανή αφού η Σταυρούλα έβαλε ένα νυφικό.
-Σε ευχαριστώ, Φανή.
-Οι κύριοι είναι μαζί σας;ρώτησε η κοπέλα που δούλευε στο μαγαζί.
-Μάλιστα,δεσποινίς,είπε η Σταυρούλα και χαμογέλασε.
-Ο γαμπρός δεν πρέπει να δει το νυφικό πριν να γίνει ο γάμος.
-Μα δεν είναι κανείς απο τους δύο ο γαμπρός,είπε η Σταυρούλα.
-Συγγνώμη, νόμιζα...
-Δεν πειράζει,όμορφη. Άμα θέλεις παντρεύομαι εσένα,είπε ο Μιχάλης και έκλεισε το μάτι στην κοπέλα.
-Μιχάλη, κάτσε ήσυχα στην γωνία σου και κοίτα,είπε η Σταυρούλα.
-Καλά.Μην ταράζεσαι. Δεν κάνει είσαι έγκυος.

Λίγες ώρες αργότερα και αφού η Σταυρούλα διάλεξε το νυφικό της,πήγαν όλοι μαζί στο εστιατόριο που δουλεύει ο Δημήτρης για να φάνε. Το απόγευμα γύρισαν όλοι σπίτια τους.

Η Φανή,ο Αναστάσης και ο Φίλιππος καθόταν στο σαλόνι,ενώ η Σταυρούλα ήταν στην κουζίνα. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο.

-Σταυρούλα, μπορείς να σηκώσεις το τηλέφωνο;ρώτησε η Φανή.
-Ναί,παω,είπε η Σταυρούλα και περπάτησε έως το έπιπλο που βρισκόταν το τηλέφωνο.
-Ποιός είναι;είπε η Σταυρούλα αφού σήκωσε το ακουστικό.
-"Σταυρούλα, παιδί μου. Μην το κλείσεις."
-Μητέρα, μετά απο όλα αυτά που έγιναν, γιατί πήρες τηλέφωνο;
-"Σταυρούλα, εγώ και η Ευθαλεία δεν ξέραμε τίποτα. Ο πατέρας σου και ο πατέρας του Δημήτρη, με τον Άγγελο τα κανόνισαν όλα. Πρέπει να με πιστέψεις."
-Πού ξέρω εγώ, ότι μου λες την αλήθεια;
-"Αλήθεια σου λεω,παιδί μου. Στο ορκίζομαι. Μετά το μάθαμε."
-Δεν ξέρω αν πρέπει να σε πιστέψω, μητέρα. Μου είναι πολύ δύσκολο,είπε η Σταυρούλα και έκλεισε το τηλέφωνο.

Την ερχόμενη Κυριακή, ήταν ο γάμος της Σταυρούλας και του Δημήτρη στο χωριό τους. Όλοι οι φίλοι,οι συγγενείς και οι γνωστοί τους ήταν εκεί στην εκκλησία του χωριού και περίμεναν να φτάσει η νύφη. Όλοι ήταν εκεί, εκτός βέβαια απο τον Άγγελο που έπινε σε ένα νυχτερινό κέντρο.

-Βάλε μου ένα ουίσκι ακόμη,είπε ο Άγγελος στην ξανθιά μπαργούμαν.
-Πολύ δεν νοκίζεις ότι έχεις πιει ρε φίλε; Ντέρτια έχεις;
-Άσε καλύτερα να μην σου πω,είπε και την κοίταξε απο πάνω μέχρι κάτω.
-Νοστιμούλα φαίνεσαι. Θα μου χαρίσεις το ονοματάκι σου;
-Νάντια όμορφε.
-Άγγελος. Πότε σχολάς;ρώτησε και την κοίταξε με ένα πονηρό βλέμμα.
-Δεν σε ενδιαφέρει προς το παρόν. Καλύτερα να πας σπιτάκι σου και όταν ξεμεθύσεις τα ξαναλέμε.

Η Μυρτώ,η Παναγιώτα,η Νόπη και η Φανή ήταν μαζί με την Σταυρούλα στο δωμάτιό της και την βοηθούσαν να ετοιμαστεί.

-Είσαι πολύ όμορφη,ξαδελφούλα. Θα μείνει με το στόμα ανοιχτό ο Δημήτρης,είπε η Φανή χαμογελώντας.
-Αυτό είναι σίγουρο,είπε η Νόπη.

Η Γεωργία άνοιξε την πόρτα φουριόζα και κοίταξε τις κοπέλες να στέκονται.

-Άντε!Τί κάθεστε;Είστε έτοιμες;Η ώρα πήγε εφτά και μισή. Θα τον στήσουμε τον γαμπρό.
-Δεν πειράζει. Δεν θα πάθει και τίποτα αν περιμένει ακόμη λίγο. Τόσο καιρό περίμενε,είπε η Μυρτώ και τα κορίτσια βγήκαν έξω απο το δωμάτιο, αφήνοντας μάνα και κόρη μόνες.

-Κοριτσάκι μου όμορφο. Πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια. Σαν χθες θυμάμαι που σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Ήμουν και είμαι πολύ ευτυχισμένη, που απόκτησα ένα τόσο όμορφο κοριτσάκι. Σ'αγαπώ παιδί μου. Θέλω να το ξέρεις.  Χαίρομαι τόσο που σε βλέπω ντυμένη νυφούλα.
-Μητέρα,σταμάτα. Σε παρακαλώ. Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν σας έχω συγχωρήσει για αυτό που μου κάνατε. Ειδικά τον πατέρα που σχεδίασε όλο αυτό το θέατρο και εσύ που τον κάλυπτες.
-Θα μας συγχωρέσεις κάποτε,Σταυρούλα μου;
-Δεν ξέρω. Αλήθεια σου λεω. Είναι πολύ βαρύ αυτό που έγινε. Ο μόνος λόγος που σας μίλησα,ήταν για να μην μας σχολιάσει ο κόσμος. Είμαστε κλειστή κοινωνία εδώ πέρα,είπε η Σταυρούλα και βγήκε απο το δωμάτιο.

Η Σταυρούλα έλαμπε μέσα στο κάτασπρο νυφικό της,το οποίο τόνιζε την φουσκωμένη κοιλίτσα της. Ο Δημήτρης μόλις την είδε, της χάρισε ένα τεράστιο χαμόγελο.