Το Απωθημενο

39° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Όλο το απόγευμα η Σταυρούλα συζητούσε με την Φανή,μέχρι που αποφάσισαν να πάνε μια βόλτα.

-Μητέρα,εμείς θα βγούμε για λίγο έξω,είπε η Φανή και κοίταξε την Χριστίνα, η οποία καθόταν σε μία καρέκλα και έπλεκε μία μπλούζα.
-Πού θα πάτε, Φανή;ρώτησε ο Νίκος αφού σήκωσε το κεφάλι του απο την εφημερίδα που διάβαζε. 
-Μια βόλτα εδω τριγύρω. Δεν θα αργήσουμε και πολύ.
-Το καλό που σας θέλω. Αλλιώς θα έρθω να σας βρω.
-Μην φοβάσαι για εμάς, πατέρα. Θα επιστρέψουμε νωρίς,είπε η Φανή και βγήκαν απο το διαμέρισμα.

Κατέβηκαν τις σκάλες αμίλητες,περπατώντας η Σταυρούλα πρώτη και η Φανή πίσω της. Βγήκαν απο την πολυκατοικία και άρχισαν να περπατάνε στο λιμάνι του Πειραιά. Η θάλασσα ήταν ήρεμη. Κάποια πλοία πηγαινοερχόταν και κάποια καθόταν αραγμένα.

- Σταυρούλα, πήρες τηλέφωνο τον Δημήτρη και τον Άγγελο;
-Ναί,τους πήρα. Θα έρθουν εκεί που τους είπα.
Η Σταυρούλα αναστέναξε.

-Φοβάμαι πολύ την αντίδραση του Άγγελου. Είναι πολύ παράξενος και μπορεί να  αντιδράσει άσχημα. Μπορεί να κάνει κάτι και στον Δημήτρη.
-Μην φοβάσαι. Θα πάνε όλα καλά. Ο Άγγελος θα καταλάβει. Πρέπει να είσαι θαρραλέα. Εντάξει ξαδελφούλα μου;
-Ναί. Πάμε να τον αντιμετωπίσουμε.

Λίγη ώρα μετά ο Άγγελος με τα δύο κορίτσια, συναντήθηκαν έξω απο το εστιατόριο που δουλεύει ο Δημήτρης.

-Τί συμβαίνει, κορίτσια; ρώτησε ο Άγγελος και κοίταξε ανήσυχος την Σταυρούλα.
-Έγινε κάτι,αγάπη μου;Τρομάζω με το βλέμμα σου.
-Πάμε μέσα στο εστιατόριο και θα δεις. Θέλω να προετοιμαστείς ψυχολογικά,είπε η Σταυρούλα αφου πήρε μία βαθιά ανάσα.
-Μου έχετε ετοιμάσει κάποια έκπληξη;ρώτησε ο Άγγελος ανήσυχος.
-Κατά κάποιο τρόπο,είπε η Φανή.

Μπήκαν μέσα και κατευθύνθηκαν στο τραπέζι που καθόταν ο Δημήτρης με σκυμμένο το κεφάλι. Όταν τους είδε σήκωσε το κεφάλι και τους κοίταξε. Ο Άγγελος έμεινε να τον κοιτάζει έκπληκτος. Είχε χλωμιάσει και τα μάτια του ήταν γουρλωμένα.

-Άγγελε, δεν θα μου μιλήσεις, παλιόφιλε;είπε ο Δημήτρης και τον κοίταξε.
-Δημήτρη, δεν το πιστεύω ότι ζεις. Συγγνώμη,αλλά ξαφνιάστηκα τόσο που σε είδα ξαφνικά μπροστά μου.
-Δεν πειράζει. Κάτσε να μιλήσουμε. Έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε. Μπορεί να μην θυμάμαι κάποια πράγματα,αλλά κάτι θα βρούμε να πούμε.
-Μα πώς;Εννοώ ότι στο νοσοκομείο, μας είπαν ότι δεν άντεξες,ότι πέθανες.
-Κάποιος μας έστησε μια τεράστια πλεκτάνη, Άγγελε.
-Δεν το πιστεύω. Ποιός θα μπορούσε να το κάνει αυτό;Πρέπει να είναι κάποιος που θέλει το κακό σας.  Υποψιάζεστε κάποιον;
-Τον πατέρα μου Άγγελε,είπε η Σταυρούλα δυναμικά.
-Μα γιατί, Σταυρούλα; Ο πατέρας σου, φαίνεται καλός άνθρωπος.
-Ξέρεις κάτι, Άγγελε; Ποτέ μην πιστεύεις αυτό που βλέπουν τα μάτια σου. Όποιος θέλει να σε ξεγελάσει φοράει την καλύτερη μάσκα,ώστε να το καταφέρει.
-Έχεις δίκιο, Σταυρούλα. Ποτέ δεν ξέρεις,τι μπορεί να κρύβει κάποιος μέσα του.
-Χαίρομαι που συμφωνούμε, Άγγελε,είπε η Σταυρούλα και κοίταξε την Φανη που καθόταν δίπλα της στην καρέκλα.
-Λοιπόν, ας μιλήσουμε για τον λόγο που μαζευτήκαμε εδώ πέρα,είπε η Φανή.
-Και ποιός είναι ο λόγος αυτός Φανή;ρώτησε ο Άγγελος.
-Θα σας πούμε τώρα, Άγγελε. Δημήτρη, δεν ξέρω αν σου είπε η Σταυρούλα, ότι ο Άγγελος την ζήτησε σε γάμο.
-Μου το είπε και αναστατώθηκα με αυτό.
-Πότε συναντηθήκατε και δεν μου είπες τίποτα, Σταυρούλα;Γι'αυτό έχουμε να συναντηθούμε σχεδόν μία εβδομάδα;
-Δεν έχει σημασία, Άγγελε.
-Για μένα έχει μεγάλη σημασία,αφού θα γίνεις γυναίκα μου,πρέπει να τα λέμε όλα μεταξύ μας,είπε ο Άγγελος με θράσος και ο Δημήτρης τον κοίταξε αγριεμένες.
-Για αυτό, θέλουμε να μιλήσουμε. Για τον γάμο σας,Άγγελε. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που πρέπει να λύσουμε,είπε η Φανή.
-Δεν καταλαβαίνω τι λες, Φανή μου.
-Όπως ξέρεις και διαπίστωσες σήμερα, ο Δημήτρης ζει. Άγγελε συγγνώμη αλλά...είπε η Σταυρούλα.
-Τί "αλλά" Σταυρούλα; Μου υποσχέθηκες, πως θα με παντρευτείς. Θα μεγαλώναμε μαζί το μωρό. Σου άνοιξα την καρδιά μου και εσύ με πρόδοσες με τον χειρότερο τρόπο,φώναξε ο Άγγελος.
-Άγγελε, μην φωνάζεις. Όπως είπαμε και πριν μας έστησαν μια πλεκτάνη, για να μας χωρίσουν. Εγώ και η Σταυρούλα αγαπιόμαστε απο παιδιά,είπε ο Δημήτρης.
-Άγγελε,πρέπει να καταλάβεις. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Δημήτρης τώρα είναι εδώ,είπε η Σταυρούλα.
-Σταυρούλα, απο παιδί σε αγαπάω. Οχτώ χρόνια κρατούσα τα συναισθήματά μου μέσα μου.  Οχτώ χρόνια επειδή ήσουν φίλος μου Δημήτρη.
-Δηλαδή, τώρα δεν είμαι;Με ξεγράφεις έτσι απλά; Μ'αρέσει που θα γινόσουν και κουμπάρος  στον γάμο μας,είπε ο Δημήτρης και ο Άγγελος έκανε μια γκριμάτσα.
-Δεν ξέρεις πόσο με πονούσε αυτό. Όταν σας έβλεπα να αγκαλιάζεστε,να φιλιέστε παθιασμένα. Ζήλευα,αλλά το κρατούσα μέσα μου για χρόνια.
-Ωραίος φίλος ήσουν τελικά. Μόλις εγώ "πέθανα", αμέσως να ορμήξεις σαν αρπακτικό για να διεκδικήσεις την Σταυρούλα, την γυναίκα μου. Μάθε κάτι όμως,εκείνη πάντα εμένα αγαπούσε και πάντα εμένα θα αγαπάει. Όταν την αγκάλιαζες, εμένα σκεφτόταν. Όταν σε έβλεπε,νόμιζε πως βλέπει εμένα.
-Σκάσε!φώναξε ο Άγγελος γεμάτος μίσος.
-Σε μισώ όσο τίποτα, Δημήτρη. Πάντα σε ζήλευα που η Σταυρούλα ήθελε εσένα. Η φιλία μας τελείωσε εδώ.
-Και εγώ αυτό ήθελα να σου πω. Η αλήθεια είναι, ότι δεν ξέρω αν υπήρχε πραγματικά φιλία μεταξύ μας. Λοιπόν απο εδώ και πέρα δεν γνωριζόμαστε Άγγελε. Είμαστε δύο ξένοι.
-Ωραία, σας εύχομαι να ευτυχήσετε όσο μπορείτε. Αν τα καταφέρετε. Σας δίνω μια συμβουλή, όμως να φυλάγεστε,είπε ο Άγγελος και έφυγε νευριασμένος απο το εστιατόριο.