Το Απωθημενο

53° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

-Σταυρούλα δεν σ'αρέσει αυτό το μέρος; Θέλεις να φύγουμε;ρώτησε ο Θωμάς και κοίταξε την Σταυρούλα που καθόταν δίπλα του στην θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητο.
-Όχι,μ'αρέσει πάρα πολύ. Απλώς κάτι σκεφτόμουν σχετικά με την δουλειά.
-Πάμε μέσα, αγάπη μου;Έχω κάνει κράτηση. Μας έχουν κρατήσει το καλύτερο τραπέζι τους.

Ο Θωμάς και η Σταυρούλα βγήκαν απο το αυτοκίνητο τους και μπήκαν μέσα στο εστιατόριο. Τους υποδέχτηκε ένας σερβιτόρος,τον οποίο ήξερε η Σταυρούλα, αφού δούλευε εκεί απο πριν χωρίσουν με τον Δημήτρη.

-Γειά σας κυρία Σταυρούλα. Τί κάνετε;Καιρό έχουμε να σας δούμε.
-Γειά σου. Μία χαρά είμαι, είπε η Σταυρούλα αφηρημένη.
-Να σας οδηγήσω στο τραπέζι σας,είπε ο ευγενικός σερβιτόρος και τους πήγε στο τραπέζι τους.
-Τον ξερεις τον νεαρό;ρώτησε ο Θωμάς αφού είχαν καθίσει και ο σερβιτόρος είχε φύγει απο κοντά τους.
-Ναί,τον είχα γνωρίσει κάποτε.
-Πώς τον γνώρισες;ρώτησε ο Θωμάς με τα μάτια του να πετάνε σπίθες. 
-Θωμά! Εδώ ήρθαμε για να διασκεδάσουμε,όχι για να μαλώσουμε.
-Συγγνώμη αγάπη μου. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Τί θέλεις να παραγγείλουμε;ρώτησε ο Θωμάς και άνοιξε τον κατάλογο που υπήρχε στο τραπέζι.
Αφού διάλεξαν το γεύμα τους για να φώναξαν τον σερβιτόρο να παραγγείλουν.
Η Σταυρούλα ένιωθε πολύ άβολα και αμήχανα σε αυτόν τον χώρο που είχε ανθίσει,αλλά και είχε σβήσει ο έρωτάς τους με τον Δημήτρη.
Ξαφνικά άκουσε τον σερβιτόρο που τους σέρβιρε, οποίος είχε φωναχτή φωνή,να χαιρετάει κάποιον κύριο Δημήτρη. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει τόσο γρήγορα που νόμιζε ότι θα βγει απο το στήθος της.Γύρισε αμέσως το κεφάλι της και κοίταξε προς το μέρος του. Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε. Ήταν εκείνος!Ο Δημήτρης είχε επιστρέψει μετά απο επτά ολόκληρα χρόνια απουσίας του και είχε παντρευτεί.

-Σταυρούλα,είσαι καλά;την ρώτησε ο Θωμάς.
-Εσύ έχεις χλωμιάσει. Να πω να σου φέρουν λίγο νερό να συνέλθεις;
-Όχι,μια χαρά είμαι. Μου ήρθε μια ζαλάδα. Δεν ξέρω τι με έπιασε ξαφνικά,αλλά τώρα είμαι μία χαρά,είπε η Σταυρούλα και πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Έχει σχέση με εκείνο το ζευγάρι που κοιτούσες;
-Ποιό ζευγάρι;ρώτησε η Σταυρούλα κάνοντας την αδιάφορη.
-Αυτούς που μπήκαν πριν λίγο. Τους ξέρεις έτσι;Είναι απο εδώ.
-Δεν τους ξέρω. Απο κι ωσπού να τους ξέρω;
-Καλά αγάπη μου. Δεν είπα τίποτα. Σε ρώτησα απλώς,είπε ο Θωμάς και της χάϊδεψε το μάγουλο.

Ο Δημήτρης με την γυναίκα του κάθισαν στο απέναντι τραπέζι, απο αυτό που καθόταν η Σταυρούλα με τον Θωμα.
Έχει αλλάξει αρκετά απο την τελευταία φορά που συναντήθηκαν, σκέφτηκε η Σταυρούλα.
Τα μαύρα του μαλλιά, ήταν κοντοκουρεμένα και οι ανέμελες μπούκλες του δεν υπήρχαν πια. Τα μάτια του εξερευνούσαν τον χώρο για να δει τον κόσμο που ερχόταν στο εστιατόριό του. Ήταν σίγουρη ότι την είχε δει. Δεν υπήρχε περίπτωση. Καθόταν ακριβώς απέναντί του.