Το Απωθημενο

20° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

"Περάστε καθίστε" ακούστηκε η Γεωργία να λέει ευγενικά στους καλεσμένους του Θανάση που μπήκαν στο σπίτι.
Η Σταυρούλα πήρε μια βαθιά ανάσα και βγήκε έξω απο το δωμάτιό της, προχωρώντας απο τον διάδρομο προς το σαλόνι. Σταμάτησε για λίγο στον ξύλινο καθρέφτη που στεκόταν εκεί όρθιος στον τοίχο και κοιτάχτηκε. Ύστερα προχώρησε με γρήγορα βήματα,ώσπου βρέθηκε στο σαλόνι.
Πατέρας και γιός,κοίταξαν την Σταυρούλα με γουρλωμένα μάτια. Ειδικά ο υιός Κουντουράκης. Κάρφωσε το βλέμμα του πάνω της,λες και έβλεπε πρώτη φορά γυναίκα στη ζωή του.

-Γειά σου,Σταυρούλα μου. Πώς μεγάλωσες έτσι; Ολόκληρη γυναίκα έγινες. Ομόρφυνες. Απο μικρό κοριτσάκι έχω να σε δω,είπε ο πατέρας.
-Σας ευχαριστώ,κύριε Κουντουράκη.
-Δεσποινίς μου, μένω άφωνος απο την εκθαμβωτική ομορφιά σας. Υποκλίνομαι,είπε ο νεαρός πήρε το χερι της Σταυρούλας, το έβαλε στο στόμα του και το φίλησε.
-Σας ευχαριστώ για τα ωραία σας λόγια,απάντησε εκείνη δήθεν κολακευμένη.
-Την αλήθεια λέω. Όμως,θα προτιμούσα να μιλάμε στον ενικό. Μπορείς να με φωνάζεις Σωτήρη.
-Εντάξει... Σωτήρη.
-Σταυρούλα, έλα να με βοηθήσεις να φτιάξουμε τους καφέδες,είπε η Γεωργία.
-Μάλιστα, μαμά,είπε η Σταυρούλα και ακολούθησε την Γεωργία στην κουζίνα.

-Πώς σου φαίνεται ο γαμπρός;ρώτησε η Γεωργία, αφού έβαλε τον καφέ να ψήνεται και άκουσε τις φωνές των αντρών απο το σαλόνι.
-Καλός είναι,απάντησε ξερά η Σταυρούλα αφού το σκέφτηκε λίγο.
-Μόνο αυτό έχεις να πεις;
-Τί άλλο να πω δηλαδή;
-Φαίνεται πολύ καλό παιδί. Είναι ευγενικός, με τρόπους,σπουδάζει δικηγόρος. Είδες πώς σε κοιτούσες;Σε έτρωγε με τα μάτια. Του άρεσες απ'ότι φαίνεται.
-Γιατί μου τα λες όλα αυτά μητέρα;Νομίζεις πώς με ενδιαφέρει αυτός; Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον μπαμπά δέχτηκα να έρθει εδώ πέρα.
-Δηλαδή, δεν πρόκειται να τον παντρευτείς;
-Οχί. Αφού αγαπώ τον Δημήτρη και το ξέρεις πολύ καλά,μητέρα.
-Τον Δημήτρη; Μέχρι που θα παει αυτή η βαλίτσα μου λες; Δεν γίνεται να προχωρήσει άλλο αυτή η σχέση. Πρέπει να χωρίσετε και να παντρευτείς το παιδί που είναι μέσα. Μια χαρά παλικάρι είναι.
-Μητέρα, το ξέχασες ότι περιμένω το παιδί του Δημήτρη; Δεν γίνεται να χωρίσουμε. Αυτό το παιδί μας ενώνει.
-Αμάν βρε παιδί μου. Τί μας κάνεις τώρα; Μας έβαλες όλους σε μπελάδες,είπε η Γεωργία και αναστέναξε.
-Τί; Θέλεις να το ρίξω; Μου αρέσει που κάνεις και την θρήσκα. Είναι αμαρτία να ρίχνεις το μωρό σου,σύμφωνα με την εκκλησία. 
-Δεν λεω να το ρίξεις,παιδάκι μου. Σκέψου λίγο. Άμα παντρευτείς τον Κουντουράκη θα πούμε ότι το παιδί είναι δικό του. Θα επισπεύσουμε και τον γάμο. Μια χαρά θα γίνει η δουλειά μας.
-Και γιατί να μην παντρευτώ τον Δημήτρη; Πού είναι και πραγματικά δικό του το μωρό,παρά να το φορτώσω σε άλλον;
-Γεωργία,ακόμα αυτοό οι καφέδες;φώναξε ο Θανάσης.
-Τώρα έτοιμοι είναι. Πάρε τον δίσκο και πάνε μέσα. Θα έρθω και εγώ με τα γλυκά. Όσο για το άλλο το θέμα θα τα πούμε άλλη φορά,είπε η Γεωργία.