Το Απωθημενο

14° ΚΕΦΑΛΑΙΟ

-Σταυρούλα,ήρθες παιδί μου;ρώτησε η Γεωργία που πήγε απο το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι.
-Ναί μανουλα μου,ήρθα. Όπως βλέπεις εδώ είμαι.
-Ήρθε η κόρη σου Γεωργία, αλλά με ποιόν ήρθε;Ξέρεις εσύ κάτι;Ή σου είπε κάτι η κορούλα σου;
-Εγώ;Τί να ξέρω;Με ποιόν ήρθε,Θανάση;Τον είδες εσύ ποιός είναι;ρώτησε η Γεωργία και κοίταξε την Σταυρούλα.
-Δεν πιστεύω να έμπλεξες με κανέναν αλήτη και μετά να τρέχουμε;
-Όχι, καλέ. Τί είναι αυτά που λες; Να, ο πατέρας δεν έβλεπε καλά μέσα στο σκοτάδι και νόμιζε ότι κάποιος με φιλούσε.
-Εγώ το είδα ξεκάθαρα,όσο κι αν μου λες το αντίθετο. Ό,τι και να γίνει,δεν μου το βγάζεις απο το μυαλό εμένα αυτό.
-Εντάξει, Θανάση μου το είδες. Δεν είπαμε το αντίθετο. Άσε την κοπέλα να πάει να ησυχάσει τώρα στο δωμάτιό της.
-Καλά. Εγώ πάω να ξαπλώσω, Γεωργία. Αφού ήρθε και η κόρη σου. Θα έρθεις,Γεωργία;είπε ο Θανάσης και σηκώθηκε απο την πολυθρόνα του.
-Ναί, σε λίγο θα έρθω. Θα πάω πρώτα στην κουζίνα για να πιώ ένα ποτήρι νερό,είπε η Γεωργία και αφού βεβαιώθηκε ότι ο Θανάσης έφυγε απο το δωμάτιο,κοίταξε την Σταυρούλα ανήσυχη.

-Για πες μου Σταυρούλα μου τώρα που έφυγε ο πατέρας σου,είναι αλήθεια αυτό που είδε;
-Ναί, μητέρα είναι αλήθεια.
-Δεν πιστεύω να είναι κανένας αλήτης και να σε μπλέξει σε καμιά βρωμοδουλειά;
-Όχι,μητέρα. Αντίθετα.Είναι πολύ καλό παιδί. Τον ξέρεις και εσύ.
-Τον ξέρω; Ποιός είναι; Απο την γειτονιά είναι;ρώτησε με περιέργεια η Γεωργία.
-Ο Δημήτρης είναι μανούλα μου.
-Ο Δημήτρης απέναντι; Της Ευθαλείας και του Γιώργου;έκανε με απορία η Γεωργία.
-Ναί,απάντησε η Σταυρούλα και χαμογέλασε.
-Αχ,τί θα κάνουμε με σένα;Άμα το μάθει ο πατέρας σου...Οι δικοί του τουλάχιστον το ξέρουν;
-Μόνο ο Κώστας το ξέρει απο την πρώτη στιγμή.
-Ο Δημήτρης, τί λέει; Σε αγαπάει;
-Ναί πάρα πολύ. Και εγώ τον αγαπώ, μητέρα. Τον αγαπώ απο την πρώτη στιγμή που τον είδα πριν εφτά χρόνια. Εκείνη την μαγεμένη πρώτη φορά που τον αντίκρισα. Απο τότε όλα άλλαξαν μέσα μου. Ήρθε η άνοιξη στην καρδιά μου. Ήρθε ο Δημήτρης και με κοίταξε μέσα στα μάτια και ένιωσα ένα σκίρτιμα στην καρδιά. Απο εκείνη την στιγμή του παρέδωσα τα κλειδιά της καρδιάς μου και του είπα να την κάνει ό,τι θέλει. Μέσα απο αυτά τα μαύρα μάτια, απο αυτό το βαθύ και ξεκάθαρο βλέμμα κάθε φορά, αντικρίζω το χάος και τα σκοτάδια της ψυχής μου. Κάθε μέρα τον αγαπάω όλο και περισσότερο. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Η αγάπη μου για εκείνον είναι άπειρη,όπως το σύμπαν. Κι εκείνος το νιώθω, ότι μ'αγαπάει το ίδιο. Μου το αποδεικνύει κάθε μέρα. Θα παντρευτούμε κάποια μέρα. Θα το δεις μητέρα.
-Να παντρευτείτε,παιδί μου. Αν είναι έτσι όπως τα λες,αν αγαπιέστε τόσο πολύ να παντρευτείτε.