Sen Benimsin

17. Bölüm (Psikopat)

Selaam :D Yeni bölüm normalde çarşamba günü geliyordu ama bugün okul tatil olduğu için size bir sürpriz yaptım :) Vote falan geliyor ama hiç yorum gelmiyor :( Yorum yapmak o kadar da zor değil. Zaten vote verende çok yok. Eğer hikayeyi beğenmiyorsanız söyleyin. 

Neyse hepinize iyi okumalar :) 

Ben böyle saçma sapan iç sesimle kavga ederken yanımda bir araba durdu.

“Gideceğiniz yere götürebilirim güzel bayan.” Al işte bir de sapıklarla uğraş şimdi!

Belki de organ mafyasıdır! Yok canım organ mafyası bu kadar kibar olmaz. Sanki daha önce organ mafyası gördün de Yağmur! 

Bana yine o meşhur cesaretlerimden biri geldi ve arabaya doğru dönerek bağırmaya başladım.

“Gitsene başımdan be pis sapık!” Tabi bu bağırmam uzun sürmedi çünkü arabada ki Mert’miş. Yani psikopat bir katil veya sapık değilmiş. Şükürler olsun! 

“Sakin ol! Benim Mert.” Gülmeye başladı. Aman ne komik! Zaten utanıyorum yaptığım saçmalıktan dolayı. Arabadan inip yanıma doğru geldi.

“Nereye gidiyorsun?”

“Bora’nın yanına.” 

“Gel bırakayım seni. Bu saatte cidden sapık çıkabilir karşına.” İkimizde birbirimize gülümsedik. Ve sonra benim kapımı açtı. Mert cidden Bora’nın aksine daha kibar ve dürüst biriydi.

Mert’te ben bindikten sonra hemen arabaya bindi. Aslında şuan gerçekten saçmalıyordum. Çünkü Mert yüzünden kavga etmiştik Bora'yla ama ben Mert'in arabasına biniyorum. Biraz fazla salağım sanırım. İnsem mi acaba arabadan? Yok ya imdi ayıp olur. Ama Bora görürse Mert'i bu sefer çocuğu öldürür. Off ne yapacağım ben şimdi?

 Birkaç dakika sonra Mert arabayı başka bir yere sürmeye başladı. Ormanlık bir alana girmiştik.

“Sen nereye götürüyorsun beni!” Birden kapıları kilitledi ve kahkaha atmaya başlamıştı. Ben daha birkaç dakika önce bu çocuğa psikopat değil gibi şeyler söylemiştim ya! Heh işte onları geri alıyorum.

“Biliyor musun her şey senin sayende daha da bir kolaylaştı.”

“Ne saçmalıyorsun sen ya! Nereye götürüyorsun beni?”

“Keşke Bora’ya biraz olsun güvenseydin. Ama aşık olsan güvenirdin değil mi. Her neyse artık sen benimsin. Ve bizi kimsenin bulamayacağı bir yere götürüyorum.”

“Sen ne tür bir psikopatsın ya! İstemiyorum bırak beni!”

“Artık çok geç. Bora’ya inansaydın ve benden uzak dursaydın bunları yaşamak zorunda kalmazdın. Ama zamanla sende beni seveceksin inanıyorum.” Ben ne yaptım böyle! Bora’ya güvenmedim ve bir sapığın eline düştüm. Bora beni o kadar uyarmasına rağmen dinlememiştim onu.

En sonunda bir dağ evinin yanında durdurdu arabayı. Ve beni kolumdan çekiştirerek eve soktu.

“Lütfen bırak beni Mert istemiyorum seni!”

“İsteyeceksin!”Üzerime doğru yürümeye başladı. Gerçekten korkuyordum. Tekrar kolumdan tuttu ve beni bir yatak odasına soktu.

“Sana tecavüz etmek istemiyorum. Bu gece yaşanacaklar için zorluk çıkarma ve soyun!”

“Yapma lütfen yapma! İstemiyorum anlasana!”