C H A P T E R (40)

332 9 2
                                    

I stared at the ceiling for hours because of the restless sleep. It's still early in the morning. Gusto kong ipikit ang mata ko at matulog nalang dahil maaga pa pero kahit anong gawin kong pagpikit hindi parin ako dinadalaw ng antok.

As days went, I became disappointed. Drake never contact me again. I don't know what was happening. Hindi na siya pumapasok sa school. Kahit anong gawin ko at kahit saan ako magpunta dala dala ko ang cellphone ko, my phone wouldn't leave my side. I kept on waiting for text or call. It was so frustrating, waiting for nothing.

I need to do something! Baka kapag tumagal pa ng isang minuto ang pagtitig ko sa kisame baka tuluyan na akong mawala sa sarili.

Mabilis akong naligo at nagbihis. Once I open the door I get out of my room and start taking slow and light steps down the stairs making sure I don't make any squeaky sounds that will wake up my mommy and also Summer. I'm pretty sure that they wouldn't allow me to go out this early morning lalo na't importante sa kanila ang araw na 'to.

It's my birthday today that would explain why.

I don't feel like driving kaya nagcommute nalang ako papunta sa Mall. Ilang minuto lang ang itinagal ng byahe at nakarating na agad ako dahil hindi naman ganon ka-traffic.

Kumaway sa akin si Mika nang makita niya akong papasok sa loob ng Starbucks. I texted her earlier kung free siya ngayong araw, mabuti nalang pumayag siyang samahan akong magliwaliw.

"Happy birthday!" bati niya.

"Thanks, Mika"

"Kay aga aga gumala kana. Birthday mo kaya ngayon! Dapat nag-stay ka lang sa bahay niyo! Di ba may celebration? Sabi mo dadating ang Daddy mo"

Sumimsim ako sa inorder niyang kape. "Wala naman akong ginagawa sa bahay. Alam mo namang kapag ganon si Drake lagi ang naiisip ko"

"Hindi pa ba siya nagtetext o tumatawag sa'yo? Hiniwalayan na ba niya si Lory?"

"Hindi ko alam, Mika."

"Don't invest too much emotions to someone that you're not committed with. Para kang nag-apply ng trabaho pero wala namang sweldo. Know your worth and never ever settle for less that you deserve pero kung dyan ka masaya then go for it. Basta nandito lang ako kapag kailangan mo ng masasandalan"

Ngumiti ako ng matipid. "Thank you"

I heard a buzz coming from my phone. Halos manlaki ang mata ko nang makita ang pangalan ni Drake sa screen ng cellphone ko. Pumikit pa ako ng ilang beses para makasiguradong totoo ang nakikita.

It's a text message coming from Drake. With shaky hands I reached for my phone. My heartbeat increased, I felt my face sweat and my body stiffen.

I gulped and open it. From what was on the screen made salty tears fall out of my eyes.

Can you come here at my condo unit? I need to show you something.

I felt tears build up in my eyes just by the thought of seeing him again.

"What's wrong?" she asked with so much worried.

Pinakita ko sa kanya ang mensahe ni Drake. Napangiti siya. "Ano pa ang hinihintay mo? Larga na. Baka may surprise siya sa'yo! Malay mo kaya hindi siya nagparamdam ng ilang araw sa'yo dahil pinaghandaan talaga niya ang birthday mo"

Trapped in the Past Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon