Hüsran! [Tamamlandı]

"28- Evlenek mi la?"

"Damla, seni seviyorum. Ve ömrümün geri kalanı seninle geçsin istiyorum. Sabaha seninle uyanmak, geceyi seninle bitirm..

Yok lan yok! Olmuyor! Bu da olmadı!"

Aynanın karşısında durmuş, evlilik teklifi provası yapıyordum! Kahretsin! Ne kadar zor!

"Damla, evlen benimle."

"Damla, benimle sonsuza kadar birlikte olur musun?"

"Benimle sonsuza kadar birlikte olur musun mu? Ulan kıza evlenme mi teklif ediyorsun, ahlaksız bir teklifte mi bulunuyorsun! Salak herif!"

Aynadaki duruşumu düzeltip yeni bir deneme yapmaya çalıştım. Ama kahretsin ki beceremiyordum! Acaba yardım mı alsam? Aykut henüz onu sevip sevmediğini söylememişti, ondan yardım almam ne kadar doğru olurdu ki? Ulan yine kıskandım! Aykutu arayıp hemen çağırmam lazım!

Aykutu arayıp çağırdıktan sonra, yine ayna karşısındaki provama döndüm.

"Evlenelim." Çok öküzce.

"Evlensek ya?" Bu ne olm?

"Evlenmeliyiz!" Saçmalama.

Eeeehh yeter ama ha! En son "Evlenek mi la?" diyecem olacak bitecek!

Aykut gelir gelmez onun önünde durdum. Lafa nasıl başlamam lazım ki? Evet sakince oturalım kahve içelim önce.

"Hoşgeldin Aykut."

"Hoşbulduk, nedir bu kadar önemli olan?"

"Gülşen nasıl?"

"Yoğun bakımda, hala uyanmadı. Selim çok dayanıklı olduğunu ve inatla direndiğini söylüyor ama! Bilmiyorum Hamza, çok vicdan azabı duyuyorum."

Ona destek vermek istercesine omuzundan tutup "Merak etme, iyileşecek." dedim.

"İnşallah."

Halime hanım kahvelerimizi getirdikten sonra yeniden mutfağa döndü. Ben de bu sırada Aykut ile konuşacaklarımı kafamda toparladım.

"Aykut, hani sana bir şey sormuştum."

"Ne sormuştun abicim?"

"Hani, onu seviyor musun? diye sormuştum."

Aykut bakışlarını üzerimde dolaştırdı. Niye beni süzüyordu ki? Vereceği cevaptan korkuyordum şuan. Ya evet derse, ondan vazgeçmeye hazır mıydım? Sonuçta Aykut ve Damla sevgili olmuştu. Hem de yarım yıl! 6 ay! Ah kahretsin çok uzun süreymiş. Bırak oğlum kıskançlığı diyerek Aykut'un vereceği cevaba odaklandım.

"Seviyorum."

Yıkılış? Kalp sıkışması? Nasıl anlatılır ki? Hangi kelime ifade edebilir şuan ki duygularımı? Seviyorum demişti. Tükürüğümü yutamıyor olmam normal bir şey miydi? Peki bu boğazıma aniden oturan yumru? Bütün bedenimi yakan bu acı? Kalbimde hissettiğim sızı? Hazır mıyım? Damla'dan vazgeçmeye, hazır mıyım? Allah kahretsin! Neden hayatım boka sarıyor!

Ağzımı açıp Aykut'a tek bir kelime bile edemiyordum. Zaten ne diyecektim ki? Ben ona o kadar şey yaptım, ve bu sırada ona aşık oldum mu? "Göm hislerini içine Hamza, bir daha çıkarmamak üzere." diyerek, zoraki bir gülümseme sundum Aykut'a.

Aykut 32 diş sırıtarak "Ama kardeşim gibi." dediğinde aynı acının mutluluğu doldu içime! Kulaklarım yanlış duymuyordu değil mi? "Kardeş, kardeş, kardeş." Tamam sakin! Hızla ayağa kalkıp Aykuta sarıldım! Ona aşık değildi.!