The Boy And The Bucketlist

Hoofdstuk 42

Pov. Elisa

Ik werp nog een laatste blik in de spiegel, voordat ik een gefrustreerde zucht slaak.
Ik haal de haarlak weer te voorschijn, spuit er nog een hele laag in, en geef het dan op.
Wat ik ook doe, mijn haar wil maar niet goed zitten.
Waarom ik mij zo druk maak? Ik ga vanavond met Stephan uit.
Daar heb je het al, de bel gaat.
Ik strijk mijn rode jurkje nog een keer glad voordat ik naar beneden loop.
Ik open de deur, en direct voel ik zijn warme lippen op de mijne.
Hij doet een stapje naar achteren en kijkt mij goedkeurend aan waardoor ik bloos.
"Je bent prachtig." Zegt hij en hij pakt mijn hand.
Hij doet de deur van de auto voor mij open en maakt er een klein buiginkje bij.
"Als een echte heer" giechel ik voordat ik de auto in stap.
"Waar gaan we heen?" Vraag ik nieuwsgierig.
"Een verrassing..." Hij kijkt me mysterieus aan.
"Ik haat verrassingen" lach ik als ik hem een stomp op zijn schouder geef.
"Auww!" Zegt hij zielig en hij wrijft over zijn schouder.
"Mietje" grinnik ik.
"Okey dan, ik hoef niet nog meer gepijnigd worden. We gaan uit eten. Kijk we zijn er al."
Hij parkeert de auto en houdt weer de deur voor mij open.
"Werkt altijd" mompel ik voordat ik de auto uitstap.
Als we binnen komen worden we door een ober naar onze tafel gebracht.
Ik ga zitten, en Stephan kijkt mij beteuterd aan.
"Wat?" Vraag ik niet begrijpend.
"Ik wou je stoel voor je naar achter schuiven." En hij krijgt een pruil lipje.
Ik schiet in de lach en hij ook.
"Een wijntje voor madame?" Zegt de ober die onze menukaarten kwam brengen.
Ik knik en mijn glas wordt volgeschonken.
"Wat neem jij?" Vraagt Stephan aan mij.
Ik kijk de kaart nog eens door, en kies dan uiteindelijk voor een Griekse salade.
Het is heel gezellig, en er gaan ook heel wat wijntjes doorheen.
Ik zie dat Stephan wat in mijn zoveelste glas wijn doet.
"Wat doe je?" Vraag ik met dubbele tong.
"Dat is een paracetamol, heb je wel nodig denk ik." Hij lacht lief naar me.
"Laten we gaan." Zegt hij en hij staat op.
Ik probeer ook op te staan, maar ik moet direct weer gaan zitten.
ik voel me heel erg slap.
Stephan pakt me bij mijn arm, en neemt me mee.
Als we eenmaal in de auto zitten drukt Stephan direct zijn lippen op de mijne.
"Ik vond het gezellig" zegt hij zacht waardoor er kippenvel over mijn hele lichaam verspreid.
Het enige wat ik eruit kan krijgen is een knikje.
We stappen uit bij Stephan's huis.
"W-wat doen we hier?"
Hij geeft geen antwoord en tilt me op uit de auto.
Hij loopt met mij naar boven en legt mij op zijn bed.
Hij loopt de kamer weer uit en komt terug met een glas.
"Drink maar op"
Zonder er bij na te denken doe ik wat hij zegt.
Zodra ik het op heb begin ik mij heel duizelig te voelen.
Stephan gaat op mij liggen, en drukt zijn lippen ruw op de mijne.
Hij doet de rits van mijn jurkje open.
"N-nee niet d-oen" probeer ik nog tegen te stribbelen maar hij luistert niet.
Mijn jurkje glijdt van mijn lichaam en hij zoent mij nog steeds ruw door, veel ruwer dan normaal.
Ik probeer me los te maken maar het lukt niet, ik voel me steeds slapper en slapper.
Zijn hand gaat naar mijn sluiting, en dan wordt het zwart voor mijn ogen...

-
Haloooooo!
Weer een hoofdstukjeeee, wat vonden jullie ervan?