The Boy And The Bucketlist

Hoofdstuk 18

Pov. Elisa

Ik zie mezelf liggen...
Bewusteloos.
Ik wordt op de brancard getild, en de ambulance rijdt weg...

Geschrokken wordt ik wakker.
Ik heb deze dromen niet meer gehad sinds ik Jaiden kende, maar...
Dan herinner ik mij de gebeurtenissen van gister.

Daarom zijn ze weer begonnen...

Met een zwaar hoofd loop ik naar beneden.
Mijn ouders zijn er niet, dus ik ga lekker in mijn pyjama op de bank zitten.
Ik pak me helemaal in met een kleedje en zet de TV aan.
Een beetje afleiding kan ik nu wel gebruiken...
Dan hoor ik mijn mobiel piepen.

Jaiden: hoii, sorry van gisteren.
Ik was een beetje chagrijnig... X

Mijn humeur is opeens 10 keer beter.

Elisa: geeft niet, maar kan je afspreken?

Al snel krijg ik een antwoord terug.

Jaiden: nee, jammer genoeg niet. Ik heb een verjaardag...

Elisa: oh okay, is goed.

Mijn humeur daalt weer een beetje, maar niet heel erg.

Hij kan er toch niks aan doen...

Pov. Jaiden

Ik voel me best schuldig dat ik tegen haar heb gelogen.
Ik hoef niet naar een verjaardag, maar ik heb gewoon geen andere keus...
Ik loop naar beneden en kijk dan voor de zoveelste keer in de brievenbus.
En eindelijk zijn ze binnen.
De kaarten!
Ik pak een envelop uit de kast en neem hem mee naar boven.
Ik pak een pen en papier en begin te schrijven.
Maar het wil niet echt lukken.
Hoe moet je zoiets nou schrijven?
Ze mag niet weten wie ik ben, maar ze moet er wel zo veel vertrouwen in hebben dat ze het daadwerkelijk gaat gebruiken...
Na heel wat blaadjes te hebben verfrommeld en weggegooid, kwam er dit uit:

Hallo
Ik wil dat je weet dat ik veel medelijden heb met je, omdat je zo gepest werd.
Ik wil je graag helpen.
Wie ik ben, maakt nu niet uit.
Ik weet dat ik niet veel kan doen, maar ik wou je wel dit geven.
Alsjeblieft, vertrouw me.

Mij

Ik stop de brief samen met de kaarten en de informatie over de kaarten in de envelop.
Ik loop naar beneden, plak een postzegel op de envelop, en loop snel naar buiten.
Als ik hem in de brievenbus heb gestopt, loop ik weer snel naar binnen.
Ik laat me op de bank vallen.
Mijn hoofd is vol met allerlei dingen.
Ook hoe het moet gaan als ik morgen weer naar school ga...
Katherina komt morgen namelijk weer terug.
Met een weemoedig gevoel open ik mijn mobiel, en ik ga automatisch naar het gesprek met Elisa toe.
Ik scrol helemaal naar het begin, en ik begin al onze gesprekken op nieuw te lezen.
Onze gesprekken gingen soms helemaal nergens over, maar we konden ook heel serieus met elkaar praten.
Ik had het gevoel dat ik alles tegen haar kon vertellen...

En dat is wat ik het meest ga missen.

Halloowtjess
Ik wou jullie even bedanken voor alle steun en lieve reacties die ik van jullie krijg!
Een reactie van jullie maakt mijn dag altijd helemaal goed.
Maar ik wil ook iedereen, ook de stille lezers, bedanken voor het lezen van mijn boek!
Ik ben blij met elke read die ik krijg.
Ik kan het gewoon niet geloven, we zitten al op de 1,65k+ !
Heel erg bedankt iedereen!