The Boy And The Bucketlist

Hoofdstuk 23

Pov. Elisa
Ik zit in het vliegtuig.
Eindelijk!
Enthousiast kijk ik uit het raampje naar buiten.
Dit is de eerste keer dat ik vlieg...
Direct komt dat weemoedige gevoel weer bij me op.
Ik mis Jaiden zo erg, ik kan er niet meer tegen...
Een traan rolt over mijn wang, maar snel veeg ik hem weg.
Je moet hem vergeten!
Ik weet het, maar het probleem is:
Ik wil het niet.
Ik sluit mijn ogen, en probeer nog een keer die mooie droom te beleven.
Maar het blijft een grijze massa...
De beelden worden steeds vager in mijn hoofd, ook al probeer ik ze zo krampachtig vast te houden.
Als ik de volgende keer mijn ogen opendoe, zijn we aan het landen.
Een nieuw avontuur is zojuist begonnen, waarvan ik niet weet wat ik kan verwachten...

Pov. Jaiden

Ik loop een beetje door de stad te dwalen, en ik voel me rusteloos.
Ik mis haar gewoon zo erg.
Het enige wat ik weet is dat ze nu in Londen is.
Heb ik wel het juiste gedaan?
Maar op dat moment bots ik tegen de reden op waarom ik dit allemaal heb gedaan.
"Ach kijk toch...! Owh, hi" ze krijgt een verleidelijke blik in haar ogen.
Ze duwt me naar een steegje, en ik laat me gewoon meevoeren.
Ze draait rondjes met haar vinger op mijn borst.
"Dus, ik heb gehoord dat het uit is tussen jullie? Slimme keuze..." fluistert ze in mijn oor.
Haar lippen gaan over mijn wang, en dwalen af naar mijn mond.
Oke, nu heb ik het niet meer. Ik heb gewoon afleiding nodig.
Ik druk mijn lippen stevig op de hare.
Ze gaat er nog intenser op in, en ze doet haar mond een stukje open.
Mijn tong glijdt naar binnen en ze slaat haar benen om mijn heupen.
Ze duwt haar nagels in mijn rug, en klampt zich nog dichter tegen mij aan.
Een schuldgevoel overvalt mij en ik duw haar ruw op de grond.
"He kijk toch even uit!" zegt ze en ze staat op.
"Ik weet dat je me wilt", fluistert ze en ze wilt me weer zoenen, maar ik duw haar heftig van mij af.
Ik ben woedend.
Razend.
Niet alleen op haar, maar ook op mijzelf.
"Blijf uit mijn buurt!" roep ik woedend.
Ik draai me om, en loop weg.

Ik ga ergens op een rustig bankje zitten, en gooi gefrustreerd mijn hoofd in mijn handen.
Een traan druppelt langs mijn wang.

Wat heb ik gedaan? Hoe kon ik?
Ik mis haar zo erg, en dat komt allemaal door die trut.
En dan ga ik ook nog op haar in...

Ik ben woedend op haar.
Niet dat ik dat al was, maar nu is mijn woede compleet.

Als ze nog 1 keer in mijn buurt komt, dan....

Er glijdt nog een traan over mijn wang.
Niet van woede, maar van pure verdriet.
Ik kan niet zonder Elisa.
Ik heb haar nodig.

En ook al krijg ik haar misschien nooit meer terug, er zal nooit iemand haar plek in mijn hart kunnen vervangen...

•
Heyyyy
Wat vonden jullie ervan?
Laat het vooral weten!
Bedankt voor 2,5k+!

Hananasje5