The Boy And The Bucketlist

Hoofdstuk 13

Pov. Jaiden

Ik ben helemaal in de war als ik naar huis ga.
Was ik dat die dat nou had gezegd?
Je bent verliefd Jaiden, geef het maar toe!
Het irritante stemmetje in mijn hoofd komt tevoorschijn, maar ik moet hem dit keer gelijk geven.
Ja, dat moet het zijn...
Ik wil het alleen niet direct aan haar laten merken, want ik wil haar niet kwetsen.
Maar... Stap 1 van mijn plan is voltooid!
Nu moet ik stap 2 in werking zetten...
Ik pak mijn telefoon.
Hoe zal ik beginnen?
Ik begin gewoon maar met typen.

Jaiden: Hallo, Jaiden hier!

Als snel krijg ik een reactie terug.

Elisa: oh hey!

Jaiden: mag ik je wat vragen?

Elisa: ja hoor!

Jaiden: mag je eigenlijk ook al buiten het ziekenhuis komen, ik bedoel naar het park enzo?

Elisa: ehh.. Ja, hoezo?

Jaiden: nou ik vroeg me af, heb je zin om een keertje samen naar het park te gaan? Gewoon om een keertje uit die sfeer van het ziekenhuis te komen enzo...

Elisa: lijkt me leuk!

Jaiden: leuk! Wanneer kan jij?

Elisa: ik heb alle tijd van de wereld...

Jaiden: oh ja, euhm.. Sorry.

Elisa: hahaha nee hoor, was een grapje. Wat dacht je van woensdag middag? Ik had gezien dat jullie dan maar tot 12 uur naar school moeten.

Jaiden: is prima! Zal ik om half 1 naar jou toekomen?

Elisa: ja is goed! Ik heb er zin in. Tot woensdag!

Jaiden: ja ik ook! Tot woensdag! X

Ik twijfel over het kusje, maar ik verstuur het dan toch.
Dat hoeft toch niet perse iets te betekenen?
Ik log in op mijn computer.
Okey, op naar stap 3.
Ik log in op de website van het dierenasiel.
Ik klik op 'honden' en dan 'puppy'.
Direct komen er allemaal plaatjes van schattige hondjes voorbij.
Mijn oog stopt bij een lief, harig, bruin hondje met kleine krulletjes.

"Hij is perfect!" Denk ik bij mezelf.
Maar nu zal het er toch echt van moeten komen, ik zal met mijn moeder moeten praten.
Ik kan niet zomaar een hondje voor een paar dagen in huis nemen...
Ik loop naar beneden, en ik zie mijn moeder op de bank zitten.
"Mam, ik moet je wat vertellen" zeg ik en ik ga naast haar zitten.
En dan vertel ik haar alles.
Van het vreselijke incident tot aan mijn plan.
"Ik vindt dit heel erg nobel van je" zegt mijn moeder.
"Natuurlijk mag dat." ze glimlacht naar me.
Ik geef haar een knuffel en loop weer naar boven.
Ik ben blij dat ze verder geen vragen stelt...
Het is nu 5 uur, en het asiel gaat om 7 uur dicht.
Ik kan het dus nog redden.
Ik haal een oude reis mand voor honden van zolder, en loop dan weer naar beneden.
"Ik ga mam!" roep ik en ik loop naar buiten.
Als ik bij het asiel aankom, loop ik naar de balie.
"Hallo, ik had op jullie site gekeken, en ik wou graag even kijken bij de hond in hok nummer 231."
Ze knikt, en loopt met me mee.
Bij het hok aangekomen, zie ik hetzelfde bruine hondje als dat ik op de site zag staan.
Ik doe het hokje voorzichtig open, en het hondje komt nieuwschierig kwispelend op mij af gelopen.
Ik geef hem een aai over zijn bol, en hij geeft een lik op mijn hand.
"Hoe duur is hij?" vraag ik terwijl ik het hondje over zijn buik kriebel.
"60euro, en je krijgt er een gratis riempje bij. Met een mand erbij kost hij 70."
"Doe maar met de mand" zeg ik.
De verzorgster haalt de puppy uit zijn hok, en neemt het mee naar de balie.
Ik reken af, stop het hondje in het reis hokje, neem de mand mee en loop naar buiten.
Ik fiets tevreden naar huis.
"Het gaat de goeie kant op" zeg ik tevreden tegen mijzelf.
•
Halloooo
Ik kan het niet geloven....
We komen steeds dichterbij de 1k
Ik ben er zo blij mee!
Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden.
Xx