Çalı Dikeni ✔️

1.Bölüm

Elvan , duyduğu seslerle odasından hızla çıktı.
Aşağı avluda kavga eden abisi ve babasına dolu dolu gözlerle baktı.

Bu evde yıllardır süre gelen bu kavganın kazananı da kaybedeni de yoktu fakat iki adam da bıkmadan usanmadan her gün aynı konu hakkında tartışıyorlardı.

Babası Recep ağa , abisini artık evlenmesi için zorluyor, her akşam kızı olan bir ahbabını konağa davet ediyordu.

Devran , yıllar evvel doğumda kaybettiği karısı ve evladının yasını hala ilk günki gibi tutarken içindeki yangının ateşi korken nasıl bir kadına gönlü açardı.
Nasıl yeniden bir aile kurmayı düşünebilirdi ?

Kalbi hala ölen karısını ilk gün ki gibi severken yaşadığı sevdayı kara toprağa gömmek kolay mıydı ?
Askerden gelir gelmez iki aileninde karşı gelmelerine rağmen hayatı boyunca tek sevdası Melek ile evlenmiş, altı ay sonrada en mutlu haberini bebeği olacağını  öğrenmişti.

Baba olacaktı ,Melek ile mutlu bir yuvaları vardı ve aşklarının birde şahidi evlatları için çok sevindiler ama olmadı .
Devran tam mutlu oldum derken tüm hayatını bir günde bir kaç saatin için de kaybetti.

Sekiz yıl dile kolay tam sekiz yıl olmuştu ailesi ile kendisinide o kara toprağa vereli ...

Babası Recep ağa ise oğlunu her fırsatta sıkıştırıyor aşiretin devamının kendilerinden olması , ağalığın elden gitmemesi için baskı yapıyor adamı mutsuz bir evliliğe zorluyordu.

Recep ağa için en önemli şey güç ve paraydı .
Adamın üç karısı vardı.
Devran'ın annesi hastalıktan ölünce onun yerine gelen karısından yıllarca oğlu olmayınca yeniden evlenmişti.

Devran en büyük oğluydu , Davut ise daha aşiretin başına geçemeyecek kadar küçüktü .
Bu yüzden tek çaresi Devran'ı evlendirip ağalığı oğluna devretmekti.

Devran ,artık hiç bir şey istemiyordu yaşamak bile yük olmuştu .

Annesi yoktu kendi öz kardeşi de yoktu diğerleri de kardeşiydi elbet ama babasının eşleri yakın olmalarına izin vermemiş yıllarca hep mesafeleri olmuştu .

Tek sevdiği karısının ölüsünün üstüne mutluluk kuramayacağını babasına anlatmaya çalışıyor ama adama bunu anlatmak hiç kolay değildi .

Elvan abisi ve babasına bakıp derin bir nefes aldı.

Bu evden bu çekişmeden artık kurtulmak istiyordu ama gitmesine bile izin yoktu.
Babası okumasına izin vermemiş daha on altı yaşında amcasının oğlu ibrahim ile söz kesmişti.

Devran ne kadar karşı gelse de bu söze mani olamadı.

Şimdi Elvan ,İbrahim'in askerden geleceği ve diri diri toprağa gömüleyeceği günü bekliyordu.

Ne çok isterdi arkadaşları gibi birini sevmek onunla yuva kurmak ama Allah gönlüne kimseyi düşürmemişti.

Aşkı arkadaşlarından birde yıllarca acı çeken abisinden bilirdi.

En yakın arkadaşı Gülnihal ,
Miran ağayı öyle severdi ki Elvan'da hep böyle bir sevda düşsün yüreğine istedi ama ona düşen kardeş gibi büyüdüğü İbrahim'den başkası olmadı.

Kıyamadı abisinin yanına aşağı avluya indi.
"Abi "
"İyi misin ?"
"Değilim Elvan iyi değilim hiç bir zamanda olmayacağım .Bak hayatıma teyzenin kızı ,kuzenin Leyla ile evlenmemi istiyor nasıl iyi olayım sen söyle ?"
"Haklısın abi ama sen en azından bir kere sevdin,  kısada olsa mutluluğu yaşadın birde bana bak .Kardeş bildiğim sevmediğim İbrahim ile  evleneceğim .Sen söyle abi şimdi hangimiz daha çıkmazdayız ?"deyip ağlamamak için gözlerini yukarı kaldırdı.
Düğüm düğüm olan boğazından hıçkırık kopmasın diye dudaklarını acımadan ısırdı.