Çalı Dikeni ✔️

30.Bölüm

Miran giden karısının arkasından bir süre baktı.
Sonra Elvan ile arasına bunca yıl giren ayrılığın tam her şey yoluna girmişken yeniden onları ayırmasına izin vermeyecekti.
Sinirle odadan çıktı aşağıda kahvaltı masasına yardım eden karısının elinden tuttu.
"Konuşacağız Elvan "
"Benim seninle konuşacak meselem yok "
"Elvan delirtme beni "
"Ne yaparsın Miran eskisi gibi mi davranırsın ? Yeniden canımı mı yakarsın hor mu görürsün ? Söyle ne yaparsın ?"
"Sakin ol ağlama "
"Keşke keşke hep kötü davransaydın  beni bu sahte masala hiç inandırmasaydın .Ben mutsuzluğu kabul etmiştim zaten niye umut verdin ki bana ?"
Elvan hıçkırıklarla ağlarken bütün konak ikisinin yüzleşmesine bakıyordu.
"Pişman mısın benimle yaşadıklarına geri geldiğine gerçekten pişman mısın Elvan ?"

Elvan biraz uzaklaşıp karşısındaki adama dolu dolu gözlerle bakıyordu.
İçinden bir ses Gülnihal'in sizi ayırmasına izin verme Miran suçsuzdur desede korkuyordu.
Miran'ın ona dokunduğu aklına geldikçe kalbine sanki bıçak saplıyorlardı .Her bir yanı yara almış ki acı çekiyordu.

Miran sinirle kızın kolunu tuttu. Ne abilerinin sesini ne annesini ne de babasını umursamadan sanki bir tek ikisi varmış gibi konuşmaya devam etti.

"Sana sordum Elvan pişman mısın ?"

Elvan ağlayarak adama baktı derin bir nefes aldı.
"Değilim Allah'ın cezası değilim ama ona dokundun mu ? O kıza dokundun mu Miran ?"
Yaşadığı hayal kırıklığı ile kocasının gözlerinin içine baktı.
"Onu hala seviyor musun ?"

Miran karısının bileğini bırakıp kollarının arasına alıp sımsıkı sarıldı.
"Yemin ederim kalbimin tek sevdiği sensin . Ben hep seni sevdim Elvan nefret ederken bile seni sevdim .Gülnihal'e dokunmadım sana baktığım gibi bakmadım "deyip saçlarını öptü.

Elvan duyduklarını anlamaya çalışıyordu ama aklı mantığı sanki durmuştu .Başını kaldırıp kahverengi gözlerini kendisine aşkla hasretle bakan kara gözlü adama dikti .
"Ama nasıl ?"
"Film bitti dağılın Hazar ailesi "diye herkesi etrafından kovalarken karısının elinden tutup odasına götürdü.
Yatağın bir ucuna birlikte oturdular.

"Miran anlatacak mısın ?"
"Akşam söylecektim romantik bir şekilde ama nasip kavga ederken söylemekmiş klişeyi o kadar da sevmiyormuşum ne dersin ?" Deyip saçlarından öptü.

"Abin benim can dostum kardeşimdi hala da öyle ya neyse o zamanlar size çok sık gelirdim hatırla sevgilim .
Sen hep bana aynı yerden bakardın .
Her geldiğimde avluya çıkar beni gülerek karşılardın .Ben sana ilk o zaman tutuldum sanırım bilmiyorum hatırlamıyorum Elvan .
Bana abi diyemez hep Miran a der kalırdın tatlı küçük bir kız gibi gelirdin ama o gün okul çıkışı bana sarıldığında ben sanki tamamlandım .
Kollarıma sığında senin bana ait olduğunu hissettim ama ne yazık ki o gün kaybettim baban seni İbrahim ile nişanladı.
İlk o zaman kabul ettim seni sevdiğimi ama kızdım sana nefret ettim nasıl benden izinsiz girer kalbime hemde arkadaşımın kardeşi dedim.
Unutmaya çalıştım nefretim sayesinde unuttuğumu düşündüm kendimi kandırdım Diyar'dan farkı yok kardeşim o benim dedim durdum.
Sırf sen bana imkansız ol diye Gülnihal'in ilgisini kabul ettim ama evlenemedim de .

Yemin ederim dokunmadım ona sevdim mi sevdim elbet ama aşık olduğum tek kadın sensin Elvan " deyip sustu.

Elvan şaşkınlıkla yanındaki adama bakıyor ne diyeceğini bilmiyordu.
Aklına takılan soruları sormaya başladı.
"Ama ona abimlerin düğününde söz verdin bir tek onu seveceğini söyledin "
"Senin canını yakmak içindi benden izinsiz kalbime giren sen hayatımada benden izinsiz girmiştin arkamda olduğunu biliyordum .
Sana olan aşkımı gömmüştüm Elvan o zamanlar sadece nefretim kızgınlığım vardı .Sonra yeniden girdin kalbime fakat zaten yerin hazırdı .Kabul etmem zamanımı aldı  ben sana iki kez aşık oldum çalı dikenim "
"Sözünü tutup gittin zaman anladım düştüğüm boşlukta bir seni aradı gözlerim bir senin kokunla heyecanlanıp attı kalbim .Yaptığın şakalarını bile özleyerek uyandım .Elvan  bir günlük yokluğunda   yıkıldım "