Çalı Dikeni ✔️

17.Bölüm

"Elvan' da İbrahim'i seviyor muydu biliyor musun ?"

Diyar abisinin sorusu ile bakışlarını karşısındaki kıza kaldırdı.
Leyla kağıda  "Bilmiyorum de "yazdı

Miran duyduğu cevapla neden hayal kırıklığına uğradığını bilmeden konuştu.
"Tamam güzelim her şey olacağına varır zaten "
"Görüşürüz abi seni çok seviyorum umarım çok mutlu olursun "deyip telefonu kapatıp karşısında oturan Leyla'ya baktı.
"Sence işe yarayacak mı biraz afalladı bozuldu sanki ama erkeklik egosuda olabilir "
"Zaman gösterecek bakalım "deyip arkasına yaslandı .
"Umarım kötü bir şeye sebep olmayız Elvan üzülsün istemiyorum "
"İyi ihtimal ile abin kıskanmaya sahiplenmeye başlar sonuçta Elvan'ı ağalıkta gözü olan arkadaşının sevgilisine göz dikmiş bir kız gibi görüyordu "
"Şimdi sadece Elvan olarak görecek ve kıza karşı mahçup hissedecek"
"Diğer ihtimal ise ayrılacaklar belki Miran Gülnihal yüzünden hayal kırıklığına uğrayacak ama Elvan kendisini yıllardır seven İbrahim'le mutlu olacak "

Diyar son cümleyi zorlukla söyleyen kızın uzanıp elini sıktı.
"Sen iyi yolu seçtiğin için mutluluğu hakediyorsun Leyla "
"Umarım abim ve Elvan birbirleriyle olurlar ,İbrahim'de gözlerini sana çevirirse bir kere bakarsa eminim sever "
"Ben sadece hayatını mahvettiğim insanlara borcumu ödüyorum "
"Suçluluk duygusundan uykularım kaçıyordu artık "
"Bakalım şimdi neler olacak "
"Bakalım "deyip Diyar karşısındaki kıza anlayışla baktı .

12 saat önce
Leyla İbrahim'i aradıktan sonra kendini iyice suçlu hissetmeye başladı o gece hiç uyuyamadı.
Odasından çıkıp ayın parlak yüzüne baktı .
''Sen nişanlanıp mutlu olurken ben ve diğerleri mutsuz olmayacağız Gülnihal "
"Ben artık senin oyuncağın olmayacağım "deyip Diyar''a sabah konuşalım çok önemli diye mesaj attı.

Miran kardeşinin söylediği sözlerle oturduğu yerden kalkıp büyük pencerenin önüne geçip bir süre boş gözlerle dışarıyı izlemeye başladı .
Bir aydır kızın burnundan getiriyordu nefret ediyordu ama o da masumdu hemde kendinden bile daha masumdu.
İçine dolan pişmanlıkla yaptıklarını ,Elvan'ın ona karşı yaptıklarını düşündü.
"Ağlatmak ve sirke içirmek dışında çok canını yakmadım sonuçta o da boş durmadı "
"Suçlama kendini sende masumsun sadece düşünemedin "
"Kardeşini Devran'a verdin o sahip çıktı Elvan'ı suçlamak kolayına geldi "
"Off ne boktan bir iş bu " söylenerek odadan çıktı.

Neden tereddüt ettiğini bilmiyordu evet hatalıydı ama o da çaresizdi .
Yıllarca bir kızı sevip evlenmenin hayalini kurarken aklının ucuna gelmeyen şeyleri yaşamıştı.
Şimdi ise ne yapacağını bilemez bir şekilde eve gitti .
Elvan ile konuşmak gerekirse af dileyecekti ama kal diyemezdi sebebi yoktu sadece mutlu olmasını istedi .

Eve gelince konaktaki sessizlikle içeri girdi .
"Herkes nerede anne ?"
"Yasemin ve Celiller köye annesinin yanına gittiler "

"Ziyşanda okullar tatilken bir yerlere gidelim bizde deyip abini alıp gitti nereye gittiler bilmem "
"İyi hoş kız ama kıskançlığını törpüleyemiyor ne yapacağız bilmem karına bayağı taktı kafayı ama Elvan'ım iyi huyludur çok şükür terbiyesini hiç bozmaz "deyince Miran annesine bakıp güldü .
"Demek onun bütün cadılığı bana "
"Miran oğlum hiç mi umut yok aranızda hiç mi anlaşamıyorsunuz ?"
"Bende Gülnihal ile olmanı istiyordum Allah biliyor oğlum ama " sustu.
"Ne oldu anne niye sustun ?"
"Boşver önemli değildi her zamanki  dediğimden farklı değildi söyleyeceğim"
"Yormayayım seni olmuyorsa kader "deyip oğlunun elini tuttu.