Çalı Dikeni ✔️

13.Bölüm

Elvan yeni güne içinde nedensiz bir sevinçle uyandı.
Üç haftadır onu o rahatsız koltukta yatıran adam koltuğa hiç sığamamış bacakları dışarda kalmıştı.
Adamın haline baktıkça gülesi geliyordu.

Miran rahatsız yattığı koltukta gece uykusunu alamamıştı kulağına gelen kıkırtı sesleri ile gözlerini zar zor açtı.
İlk kez gülerken bu kadar yakından görüyordu kızla başını hemen geriye çekti.
Elvan ise adamın uyandığından kendine baktığından habersiz yataktan keyifle kalktı.
Bugün giyeceği elbisesini alıp banyoya yöneldi.
Dün kanayan dizinde hala hafif bir sızı vardı ama dayanamayacağı kadar değildi.

Üzerini giyinip odaya gelince yalandan gürültülü sesler çıkarıp Miran'ın uykusunu kendince mahvetmeye çalıştı.
Miran kızın kıkırtısının sebebini yaptığı sesler ile anlamıştı .
Gerçekten bu küçük kız savaş baltasını çıkarmıştı .
Gülerek arkasını döndü kıza baktı.
'Bakalım ne kadar tehlikelisin gerçekten Elvan hanım ' içindeki şüphe ile söylendi.

Elvan adamın bakışlarını üzerinde hissedince arkasını yavaşça döndü.
Öyle bir gülümseyerek baktı ki Miran kıza yutkunarak bakmak zordunda kaldı.

"Günaydın "
"Günaydın mı ?"
"Ben bugün konağa gideceğim haberin olsun "
Miran'a cevap verme fırsatı tanımadan arkasını dönüp perdeleri ve pencereyi açtı.
"Dondum kızım kapa şu camı "
"Sende kalk artık saat sekiz "deyip adamın dediğini yapmadan odadan çıktı.

Miran sinirle arkasından bakarak kendini koltuğa bırakınca kafası koltuğun sert yerine geldi.
"Ah ulan ben sana gösterirdim savaşı da neyse bir karar verdim .Sen baltanla savaş ben savunma yaparım .Elbet banada baltamı kaldırma sırası gelecek"
Yataktan kalkıp banyoya girdi.
Şampuanı kafasına döktüğünde saç kremi olduğunu anlayıp sinirlendi.
Şaç kremini şampuandır diye eline boşalttığında ise duş jeli çıktı.
Çabukcak yıkanıp sinirle banyodan çıktı .
Beline havlu saracağı anda havluların ıslak olduğunu görünce iyice delirdi.
"Ben sana bunun bedelini ödetirim "

Küçük yüz havlusu ile kurulanarak üzerini giydi.
Aldığı her şeyi inceler olmuştu kıyafetlerimde sorun yok diye düşündüğü anda burnuna gelen çiçek kokusu ile kendini kokladı.
"Allah'ım resmen parfümünü boca etmiş manyak "

Elvan mutfağa olacakları merak ederek yüzünde kocaman bir gülümseme ile indi.
"Günaydın Elvan yüzünde güller açıyor bakıyorum"
Yasemin bu gülüşü Miran ile aralarının düzelmesine bağladı .
Sonuçta birlikte sarılarak uyumuşlardı ve Elvan hiç gülmediği kadar gülüyor mutlu görünüyordu.
Kız kendisi anlatana kadar sıkıştırmak istemedi.
"Bugün konağa ziyarete gideceğim abla belki ondandır"
"Miran'da mı gelecek ?"
"El öpmeye gitmemiştik bir gidelim dedik "
"Ay çok sevindim Elvan umarım böyle böyle aranız düzelir"

Kahvaltı sofrası hazır olunca bütün aile masaya oturdu.
Yasemin Miran'ın yanından geçerken Elvan'ın kokusunu anlınca şaşkınlıkla ikisine baktı.
'Sarılmış olamazlar değil mi ?'
'Dün birbirlerini öldürmeye çalışırken birgünde bu samimiyet nereden geliyor'
Kendince aralarındaki durumu çözmeye çalışıyordu ama anlayamadı.
Elvan keyifle yemek yerken Miran arada ona bakıyor kaşları çatık bir şekilde başını çeviriyordu.
Hasan bey masadan kalkınca Yasemin dayamadı .
"Miran çok sevindim sonunda Dağhan konağına el öpmeye gidiyormuşsunuz "

Adam duydukları şok olmuş bir şekilde Elvan'a bakarken kız adama gülerek göz kırptı .
Hiç bir şey demeden işe gitmek için ayağa kalktı.
"Elvan beni geçirmeyecek misin ?"dediği anda bütün başlar onlara doğru çevrildi.
Herkes bu hallerine umutla bakarken Ziyşan sinir olmuştu.