The Right Kind of Wrong

The Escape 2

We reached the Roxas port at around 9pm. We were already starving, so naghanap kami 24h na restaurant. Its late in the evening so kunti lang ang tao at malaya si Glaiza kahit na wala ng cover up. Naiirita na kasi ito sa face mask. But she still keep her cap though. After we settled everything at nakarolled in na sa ferry, naisipan muna naming matulog all through out the course. Nakaramdam na rin kasi kami ng pagod.

"Gai. Come here. Sleep on my lap." Offer ko dito para makatulog ito ng mabuti. At syempre gusto naman ni manang, walang patumpik2 pa eh humiga na ito sa lap ko. Napailing na lang ako. Piningot ko nga ang ilong.

"Sleep well koala bear." Bulong ko dito at hinalikan sa noo.

"You too Jel. Matulog ka na rin." Sabi nito habang nakapikit na. I tried to get some sleep too.

"Jel. Ate. Gising na. Bababa na raw tayo." Tapik samin ni Alcris.

Umayos muna kami ng upo at umunat. Ugh. Ang sakit sa likod. We grabbed our things and proceed to the exit. This time, Glaiza held my hand. Napangiti ako dito.

Its 3am nung nakalabas na kami ng ferry. Katulad ng sa plano, ako na ang magdadrive from Caticlan to Kalibo.

"So, Welcome to Aklan guys. Please enjoy your stay to our humble province. Hehe." Sabi ko sa kanila at sinimulan na ang pagdrive.

"Wooo! Aklan here we go!" Excited naman na turan ni Alcris.

Pero ang daya nga ng dalawa, tinilugan ako sa byahe. Almost 15hrs na rin kasi kami nagbabyahe so ramdam na talaga ang pagod. Para magising ako sa byahe, i just held Glaiza's hand during the drive. Wala namang pagtutol dito. Paminsan2 pa nga she caressed my hand too, whenever shes awake. Hmm sweet.

Its almost sunrise so i decided to go to a high place na makikita ang sunrise. On the way lang naman pauwi so why not stop there for a moment. I first grabbed some hot coffee for us before going there. Tulog mantika pa rin ang dalawa when i got there. The view is quite amazing. Nagiging orange na ang horizon. The ocean was so peaceful.

"Hey Gai. Wake up. You need to see this." Pagising ko kay Glaiza. Bumaba na ako ng sasakyan at binuksan ang pinto nito. Umupo muna siya ng mabuti habang kinukusot ang mga mata.

"Are we home?" Antok niyang tanong sakin.

"Not yet. But open your eyes and see this amazing view." Sabi ko at ginising na rin si Alcris.

She looked up and she was also amazed by the view. Inalalayan ko itong bumaba ng sasakyan at naglakad closer to the edge of the cliff. Bumaba na rin si Alcris and napanganga na rin sa nakikita.

"Good morning Koala bear." Sabi ko sa tabi niya. Hawak ko pa rin ang kamay nito.

"Good morning. Wow. Jel. Napakaganda." Turan nito na nakatutok pa rin ang tingin sa karagatan. The water starts to shine like diamonds.

"Naman. Napakaganda." Sambit ko pero sa kanya lang nakatingin. Mas maganda naman talaga ang view sa tabi ko.

"Asan na ba tayo bro?" Tanong ni Alcris.

"Somewhere in Tangalan." Sagot ko at naglakad pabalik sa sasakyan. Kinuha ko ang mga maiinit na kape at binigay sa kanila.

"Here, to warm us up and maenergize na rin. Hehe." Sambit ko habang inaabot sa kanila.

We stayed there, sipping our coffee, until the sun was totally risen up.

"Do you like sunrise?" Tanong ko kay Glaiza.

"Yeah. Kasi parang it gives you hope when the sun is rising. Like there is another day ahead that we should enjoy God's creation. Sunrise is like a charger for me. It brings warmth when the sun rays hit my skin." Ngiti nitong sambit. Huh cool perspective. "How bout you Jel? Do you like sunrise?" Balik niyang tanong. Hmmmm