Hayatımı Değiştiren Sen #Wattys2014

3- Aptal Ben

-3-

"Anlamadım."

Gayet anlamıştım ama zaman kazanmak veya ne bileyim konu döndürmek adına şuan her şeyi deneyebilirdim.

"Bende kalabilirsin. Evim gayet büyük."

"Buna gerek yok. Teşekkür ederim." diye karşılık verdim. Daha ismini bile bilmediğim bir insanın evine gitmeye cesaret edemezdim. Böyle bir şeyi kabul edemezdim. Babamlara bunu açıklayamazdım. Kalacak bir yerim yoktu ama bu tanımadığım bir insanın evinde kalacağım anlamına gelmezdi.

"Bizi ilgilendirmeyen konuları lütfen dışarıda konuşun. İlgi seviyemi sen iyi bilirsin, değil mi Kayra?"

İsminin Kayra olduğunu öğrendiğim çocuk, sinir bozucu bir gülümseme ile kadına döndü ve sırada bekleyenleri işaret edip kenara çekilmemi işaret etti.

"Bende kalabilirsin. Benim için problem değil, zaten kocaman evde tek başıma yaşıyorum."

"Yakında yurda kabul edilirim." diye umutsuzca mırıldandım ama kabul edilebilmem için gereken evrakları doldurmamıştım bile. Bir daha oraya gidemezdim.

"Yurtta mı kalacaksın? İlk sene zordur."

"Arkadaşımla eve çıkacağız ama bir süre şartlar bunu gerektiriyor." dedim ama neden açıklama yapıyor olduğumu bile bilmiyordum.

"Şartlar benim evin adresini de gerektirebilir." dedi hafifçe gülümseyerek. Kesinlikle flört peşindeydi. İlgimi çekecek bir tipti ki bunu zaten çoktan başarmıştı. Tabii ki onunla aynı evi paylaşmak isterdim ama niyeti oldukça açıktı. Ben kullanıp atılacak bir kız değildim.

"Tekrar teşekkür ederim ama bunu kabul edemem. İyi günler." dedikten sonra onu arkamda bırakarak kadına döndüm. O sırada kadınla konuşmama izin vermeden kolumu tuttu. Gözlerinin içine baktığımda olanları çözmeye çalışıyordum.

"Lalin Sokak, 24." Hafifçe göz kırptı. "En azından adres vermemde sakınca yoktur, ha?"

İyi günler dileyip gözden kaybolduğunda bende peşinden çıktım. Burada durmamı gerektirecek bir şey kalmamıştı. Başıma gelen şey hakkında düşünmek istiyordum. Bu çocukla daha başka bir şekilde tanışmış olsaydık ileriye dönük bir şeylerin hayalini kurabilirdim ama bu şekilde olması onunla iki kelime dahi etmemem gerektiğini gösteriyordu. Kimse iyiliğinden birini evine almazdı. Üstelik bir erkek bir kadını asla almazdı.

Düşüncelerimi bölen karın gurultusuna karşı kendimi bahçeye attım. Bavulumu bıraktığım kafeye gidip karnımı doyurmak istiyordum çünkü dünden beri hiç bir şey yememiştim. Hızlı adımlarla az önceki kafeye geldim ve tek kişilik kahvaltı söyledim.

~

Genç çocuk okuldan ayrılırken yüzünde tuhaf bir gülümseme vardı. Aklı az önce gördüğü kızda kalmıştı. Kızın söylediklerine göre kalacak bir yeri yoktu. Buna ihtiyacı olduğunun da farkındaydı ama kız onu reddetmişti. Boynuna atlamasını beklemiyordu ama kendisini reddedeceğini de hiç düşünmemişti. Genelde kızlardan 'hayır' cevabını almazdı, bundan dolayı şaşkındı.

Kısa bir anlığına durakladı ve 'çok mu ısrarcı davrandım' diye düşünmeye başladı ama bu kısa sürdü. Sadece birkaç dakikalığına aynı ortamda bulunduğu kızı umursamayacaktı. Ev yardımcısının evden kaçması yüzünden koskocaman evde tek başına yaşamak durumunda kalmıştı ve yeni bir yardımcıya ihtiyacı vardı. Kızın zorda kaldığını duyunca yardım etmek istemişti ama bu istek götünde patlamıştı.