Hayatımı Değiştiren Sen #Wattys2014

13- "Sevgilim Ol"

Multimedya: Mina & Kayra

Bölüm Şarkısı: Mehmet Günsür - Eylül Akşamı / Cover

"Peki beni nereye götürüyorsun?"

"Her şeyin başladığı yere..."

-13-

Kaşlarımı hafifçe kaldırdım ve gözlerimi ona diktim. Bana cevap vermek yerine dili yardımıyla kurumuş olan dudaklarını ıslattı. Yüzündeki alaycı gülümsemesi ile araba kullanmaya devam ediyordu. Beni nereye götürebileceğini tahmin edemiyordum. Biz okulda başlamıştık, şimdi ise okuldan tamamen uzaklaşıyorduk.

"Kayra, beni korkutuyorsun."

"Kayra, sana diyorum."

"Hız yapmasana!" Tepki yoktu, nazik olup belki ağzından birkaç şeyin çıkmasına sebep olurum diye düşünmüştüm ama cevap vermeyeceğini anladığımda uzatarak "Peki." diye kendi kendime söylendim ama sessizliğim uzun sürmedi. "Benim tanıdığım adam olamazsın sen ya! Bu halin ne senin?"

Yine cevap yoktu. Dudaklarımı birbirine bastırdıktan sonra kafamı cama yasladım. Nereye gideceğimizi tahmin edebilmek için bir saniye olsun gözlerimi yoldan ayırmadım.

"Gözlerini kapa."

"Ne? Hayır." dedim yüzümü buruşturken. "Bunu yapacağımı düşünmüyorsun, değil mi?"

"Mina." dedi sabır dilenircesine. "Lütfen, kapat. Sen kapatmadığın sürece sürmeyeceğim." deyince bacaklarımın üzerinde duran çantamın fermuarını açtım ve içinden boynuma doladığım fuları çıkarttım. Gözlerimi kapanmasından emin olduktan sonra sürmeye devam etti. On dakika. Gözlerim kapalı geçen tamı tamına on dakika. Arabasını durdurunca sonunda geldik diye düşünüp fularla kapalı olan gözlerimi açmaya yelteniyordum ki emir verici sesini duydum.

"Sakın gözlerini açma. Bekle, kapını açacağım."

Daha fazla beklemek istemiyordum. Gözlerimi devirdikten sonra bunu görememesine de bir ke devirdim. Yedi aylık doğmadığımı biliyordum. Bu kadar sabırsız olmamın başka bir açıklaması vardı. Sabırsızdım. Çünkü Kayra'nın sürprizlerinin sonu iyi bitmiyordu.

Birden apı açılınca elimi tuttu ve beni kaldırdı. Elleri ile direkt gözlerimi kapattı ve beni yürütmeye başladı. "Önünde basamak var. Ona dikka-" Ayağımın kaymasıyla "Ah." diye inledim. Dikkat etmemi söylemek için geç kalmıştı. Birden ayağımın altındaki zemin yumuşaklaşmaya başladı. Adım atmak için her ayağımı kaldırsam ayaklarımın altından bir şeyler kayıp gidiyordu. Adım attıkça hafif hafif artan sesleri de duymaya başlamıştım.

"Otur ve gözlerini aç."

Tahmin ettiğim yerdeydim. Kumsal... Denizin karşısında... Kendi kendime gülümsemeye başlamıştım ki rüyadan uyandım. Dün geceyi hatırlamak iyi hissettirmemişti. Kaşlarımı çattım ve ona döndüm. "Neden buraya geldik Kayra?"

"Birazdan görürsün."

Bacaklarını karnına kadar çekerken gözlerini denizden ayırmadı. Elbiseme dikkat ederek tıpkı ben de onun yaptığı gibi oturdum. Hiç beklemediğim bir anda mırıldanmaya başladı.