Hayatımı Değiştiren Sen #Wattys2014

47- Mutluluk

Bu bölüm @elifcldr için;

Yine bir soru var bölüm sonunda.

Hera hala bir tepki vermemişti. Hera'nın bir tepki vermesi için sağ kolunu cimcikledim. Acı bir şekilde inlediğinde ona sarıldım. Kulağına fısıldadım.

''Beni hiçbir zaman yalnız bırakmadın dostum. Gelin oluyoruz.''

-47-

Hera gülümsemeye çalıştığında onu sandalyeye oturttum. Algılaması zor bir şey olmuştu. Ben bile ilk duyduğumda kalakalmıştım. Hera'ya hak veriyordum.

"Haydi kahvelerimizi içelim."

Babamlar kahveleri içmeye başladığında Hera ile birbirimize bakıp gülümsedik. Bunu tamamen unutmuştuk.

"Anne baban nerede Serkan? Onlar olsa daha iyi olurdu aslında."

Suat Amca her şeyden habersizken onu böylesine görmek beni biraz üzüyordu.

"Ailem yurt dışında. Senede bir kez gelebiliyorlar." Daha önce bu konu hakkında Serkan'la hiç konuşmamıştık. O da tıpkı Kayra gibi kapalı kutuydu. Ailesi hakkında neredeyse hiç konuşmamıştı.

"Serkan da bizim oğlumuz sayılır. Ailesini temsil ediyoruz."

Barış Bey'in düşüncelerini bölen Sanem Hanım'ın öksürüğü oldu. Gözler ona çevrildiğinde çok kötü olduğunu gördüm. Annem hemen koşarak ona su verdi. Suyu içtikten sonra bana kötü bakışlar atmaya başladı. Bu kadın öksürse benden biliyordu, bu kadınla gerçekten işim vardı.

"İyi misiniz Sanem Hanım?" Sanem Hanım anneme gözlerini devirdikten sonra bana dönüp kötü kötü bakmaya başladı."Kahveme tuzu sen mi koydun?"

"Efendim?" Dudaklarımın arasından istemsizce kaçtı. Şansız olduğumu bilirdim ama bu kadarı da olamazdı. Nasıl olurdu da tuzlu kahve Sanem cadısına gelirdi!

"Şey... Be-Ben özür dilerim, Sanem Hanım."

Annem bana kötü kötü bakışlar atarken gözlerimi kaçırdım. Kahveleri karıştırdığıma inanamıyordum. Tuzlu kahveden kurtulan Kayra ise bıyık altından gülüyordu. Annesinin karşısında yerin dibine girmem hoşuna gidiyordu. Ben de ona kötü kötü baktım. Şu an herkes birbirine kötü bakışlarını fırlatıyordu.

Sanem Hanım'a döndüm. "Tekrar özür dilerim. İsterseniz yenileyebilirim?" Hatamı telafi etmek adına birazcık şirin olmaya çalışarak konuştum.

"Hayır. İstemez." Ayağa kalkarken beni azarladı. Omuz silktim. Keyfi bilirdi.

Sanem Hanım, sinirli bir şekilde soludu. "Artık kalkalım mı Barış?"

Barış Bey onu onayladığında annemse bana 'misafirler gidince soracağım hesabını' der gibi bakıyordu. Eğer bu geceyi evde geçirirsem annem onu rezil ettiğim için beni çiğ çiğ yerdi. Hemen Hera'nın yanına gittim.

"Mina. Bizde kal."

"Sizde kalabilir miy-"

Sözümü tamamlayamadığımda gülmeye başladım. İkimizin de aklından aynı şeyler geçmesi MinHer arkadaşlığının ne kadar da güçlü olduğunu gösteriyordu.

Sanem Hanımlar'ı uğurlamak için girişe geldiğimizde Kayra fırsattan faydalanıp kulağıma fısıldadı. "Birazdan mesaj atacağım. Mutlaka dediğimi yap." Sorar gözlerle ona baktığımda hiçbir şey söylemeden öteki tarafıma sarıldı. "Sadece dediğimi yap."

Sanem Hanım, beni yine şaşırtarak gülümsedi. Anneme sarıldıktan sonra "Tanıştığımıza memnun oldum, Bahar Hanım." dedi. Ben herkesle el sıkışttıktan sonra Hera'ya döndüm. "Annene sizde kalacağımı söyle. Annemi de oyalamaya çalış."