Hayatımı Değiştiren Sen #Wattys2014

45- Kız İsteme Hazırlığı

Bölüm sonundaki üç soruyu cevaplayın mutlaka. Cevabı bilenlere yada yaklaşanlara diğer bölüme ithaf vereceğim. Diğer bölüm bol süprizli ve harika bir bölüm olacak. :))

-45-

"Kızlar! Öğlen oldu!"

Annemin evi inleten bağırışlarına uyanmamak elde değildi. Yüzümü buruşturarak başımı yastığa gömdüm. Dün gece eve geldikten sonra uyumamıştım. Hera ile birlikte sabahlamıştık. Bu kadar iyi hissettireceğini düşünemezdim.Ben ona dün geceki tanışma yemeğini, Sanem Hanım cadısını anlatmıştım. O da bana birliktelik olayını anlatmıştı. Sabah beşe kadar konuşmuştuk.

"Günaydın."

Gözlerimi açamıyordum, bundan dudaklarımı açmayı denedim.

"Anne ya!" Sızlandım. "Bin defa söylüyorum sana, ben kalkmadan açma şu perdeleri diye." Ellerimi yüzüme siper alan güneş ışınlarına tuttuğumda annem güldü.

"Sen kalk diye açıyorum perdeleri bir tanem."

Elimi yüzümü yıkamak için banyoma girdiğimde annem Hera'yı uyandırmaya çalışıyordu. Son zamanlarda ölüm uykusuna yatmış gibiydi. Sürekli uyuyordu. Banyodaki işimi bitirip çıkmak üzereydim ki Hera uyku sersemi ile üzerime geldi.

"Günaydın."

Afyonu patlamamış olduğundan ona bulaşmadım. O banyoda işlerini hallederken üzerimdeki pijamalarımdan kurtulup dışarı çıkarken giyeceklerimi giydim. Kot tulumun içine girerken zorlanmıştım ve bu kilo aldığımın kanıtıydı. Bu moralimi bozduğundan dolayı okul dönemi uzak kaldığım anne yemeklerinden uzak duracağım anlamına geliyordu.

Babama ve Sahra'ya öpücükler sağanağını yağdırdıktan sonra yerime oturdum. Hera ile hızlı bir şekilde kahvaltımızı yaptık. Bugün büyük gün olduğu için yapılacak işlerimiz vardı. Akşam için kıyafet ayarlayacak, kuaföre gidecektik.

"Anne! Çıkıyoruz biz!"

"Dikkat edin!"

Annemin karşısında hala ufak bir çocuk gibi gözüktüğümden emindim. Telaşlı haline gülümsemeden edemedim ve Hera ile evden çıktık.

Kayra'dan...

"Ya anlamıyorum ben anne? Neden bu kadar gerginsin?"

"Ben mi gerginim? Akşam giyeceğim elbise söküldü ve ben gergin olmayayım, ha?"

Elimi alnıma götürürken bıkkınlıkla nefesimi üfledim. Buraya gelmeden önce elbiseyi onlarca kez denemişti ama bu da yetmiyordu.

"Anne, denemesen olmuyor muydu?"

"Ya kilo verdiysem? Elbise çuval gibi mi dursaydı üzerimde Kayra?"

İsmimin son hecesini uzattığında neredeyse ağlamak üzereydi. Lanet olası sikik bir elbise yüzünden gerçekten üzülüyordu. Devlet meselesi haline getirmişti ve içimden gelen gülme isteğini bastırmakta zorlanıyordum. Annem çok ayrı bir manyaktı. Elbetteki kilo aldığını kabullenmiyordu. Birde üstüne kilo verdiğini söylüyordu.

"Ben uğraşamayacağım şimdi seninle. Serkanla birlikte takım elbiselerimizi almaya gidiyoruz. Sen de akşam için başka bir elbise giyersin."

Mavi tişörtümü üzerime geçirirken fenalık geçirecek gibiydi. Onu tüm evhamlığıyla baş başa bırakıp cüzdanımı cebime koydum. Kapıya doğru çıkıyordum ki sesini duymam uzun sürmedi.

"Yok mu anneye bir öpücük?"

Yürüdüğüm yolu geri dönüp yanağına bir öpücük bıraktım. "Çıkıyorum ben. Birkaç saate döneriz."