CAN AĞA bir deli rüzgâr ...(bitti!)

32.bölüm

keyifli okumalar ...

yine 500 yorumu şuraya koyayım,

ayrıca;

rabia

esra

smy'a tesekkür ederiz çabaları için!

Ibrın aldığı  evlenme teklifine karşı  şok olmuştu  böyle bir şey kesinlikle beklemiyordu.

"ne ?" diyor ama Can bunu duymuyor bile,

Can ne dediğinin farkına vardığın da "yani senin için bulduğum bir çözüm bu, Serhat'tan kurtulmak için."diyordu ama aslında reddedilme korkusu olabilir miydi?

"çözüm," ıbrın şaşkınca   tekleyerek konuşuyordu.

"bak açık konuşacağım, hafta sonu  seni istemek için  babasını gönderecekmiş Serhat,  Aşiret ağaları ile konuşmuşlar onlar da onay vermiş.."

"olamaz!"derken gözünden bir damla yaş  aktı...

Can, "bu saatten sonra  başka seni zor duruma sokamayan bir çözüm gelmiyor aklıma belki baban vermez seni ,""

"vermek istemese bile ağalara karşı  gelmez, yani daha önce hiç gelmedi"

"istemiyorum  desen,"

"serhat huzur vermez,"

"ne yapalım ağa kızı sen söyle,"

"evlenelim!"

" bak iyi düşün bunun dönüşü yok, benim  hayatım da cennet değil"

"namusuma göz diken bir adam artığından ise   senin cehennemini tercih ederim. " dedi ama pişman olması uzun sürmedi;"  peki  ya sen benim gibi  biriyle,"

"söz verdim sana ,"

"bunu yapmak zorun da değilsin,"

"zorundayım!"

"neden?"

"Çünkü  ben ağayım, kararlarımı bu kadar çok  sorgulama,"

"pişman olursan ya başkaları girerse araya" lafını kesti   gerçekleri  dile geldiği  konuşamazken şüpheleri konuşmak Can'a göre değildi.

"o zaman    yarın hazır ol." diyerek Ibrin'in lafını kesti.

"yarın mı?"

"evet,"

"tamam şey, ben ne yapacağım şimdi?"derken şaşkınca sordu Ibrın, farklı  bir heyecan sarmıştı.

"Bundan sonrasını benim yapmam gerekiyor galiba,"

"tamam, bekliyorum o zaman.

"bekle,"

"iyi  geceler."diyerek şoka girmiş  bir şekilde telefonu kapatarak hızla inip  kalkan gögsüne bastırdı.

Biraz önce ne olmuştu  öyle,  biraz önceki  konuşulanlar aklına düşerken müthiş  bir korku  benliğini  ele geçiriyordu. Aklına gelen hayalleri  ile göz yaşlarına boğuldu. Kaderine boyun eğdi  demek hayallerinde ki   gibi severek onun kaderin de yoktu.  Başına geleceklerin  korkusu Ibrın'ı bu yola sürüklemişti  yatağın da iyice küçüldü  ve başına gelecekleri  beklemeye  karar verdi.

Hayal kurmak kolaydı  ama  hayallerinle birlikte inşa ettiğin o pembe dünyanın  da başına yıkılmasını kaldırmak kolay değildi. Belki yanlış belki  eski kafalılık dahası basit ve herkesin yaptığı  bir şey yaptı   sadece  sevdiği  kişiyle bir  dünya kurdu  önce kurduğu  kişiyi seveceğini hayaletti  sonra da onun Pekmez'i sevdiğini hayal etti  ama artık  hiç biri  olmayacaktı.