Asaf, sancılı bir uykuda olan Melek'i izlediğinin bile farkında değilken, Melek gözlerini aralayarak Asaf'ın daralan yüreğinin ferahlamasına sebep oldu.
Melek panikle yattığı yerden,"anneeee!"diye bağırarak kalkmaya çalışınca Asaf kontrolsüz bir şekilde Melek'in o omuz başlarından kavrayarak;
"İyi annen,"diyerek genç kızın kafasında kurduğu bütün korkunç sahnelerin üzerinde pembe bulutlar yeşertmişti.
"Yalan söylüyorsun,"
"Sana yalan borcum mu var?"
"Nerde annem?"
"Öğreniriz şimdi,sen iyi misin?"derken genç kızın korkudan sararmış benzine baktı. Melek,"annemi görmek istiyorum."derken yataktan kalmaya çalışırken kolunda hala takılı olan serumun iğnesi canını yakmış bağırmasına sebep olmuştu.
Asaf ,sinirlenerek ani bir hareketle koluna zarar gelmesin diye tutunca Melek bu seferde kolunun acısıyla inlemişti.
"Kolumu koparacaksın!"
"Dilini koparmalıyım aslında,bir dur ya başına birşey gelecek iki dakika dur gelir hemşire şimdi,"
"Nerde hemşire ?"diye artık yorgunluktan saflaşmış olan Melek etrafa yorgun gözlerle bakınca.
"Hemşire hemşire değil gezi rehberi fink fink geziyor anasını satayım!"diye söylenerek ordan geçen hasta bakıcıya seslendi.
"Birader bak buraya!"diye çağırdığı görevliye derdini anlatınca hemşireyi butona basarak çağıran adama göz devirerek baş selamı verdi.
Melek'in uzun saçları iyice karışmış şekilde yüzünü gözünü sarmış bir haldeydi. Asaf o saçlara dokunmamak için şu an verdiği mücadeleyi Diyarbakır spor Ankara gücüne karşı verse şampiyon olurdu.
Melek, Asafa mahçup bir şekilde bakarak;"annem iyi demi gerçekten,"
"İyi,daha iyi olcak çünkü senin gibi bir meleği var."derken daha ılımlıydı.
Melek de yeni yeni başına gelen aklıyla,
"Ya yengem,yani Pekmez!"
"Uyandı galiba hemşire onun yanına amcanı götürdü."
"Herkes iyi yani!"dediğinde Asaf aklına gelen şeylerle yutkunarak gözlerini kaçırdı bu sorunun Cevabını kesinlikle ondan duymamalıydı.
"Kısmen,"diyerek hemşireye bakma bahanesi ile acilin sarı bölümünden kırmızı kısmına doğru ilerledi.
Pekmez,
"Öldürdüm!"diyen kocasına öylece bakıyordu. Birbirine tutunup söz olamayan kelimeler buhar olup uçarken dışarıdan gelen çığlık Can'ın irkilmesene sebep oldu.
Olduğu yerden kalkarak kapıya giden Can,kapıyı açtığında,"oğlum Hasan'ım,tek dayanağım,evinin direği,"diyerek dizlerine vurarak ağlayan Kader hanımı görerek derin bir nefes verdi. Hasta kadının yüzüne bakacak cesareti vardı ama hissettiği merhamet biraz sessiz Kalmasını emrediyordu.
Kader hanımın yanında gördüğü Murat ile adımlarını hızlandıran Can biraz daha ilerlediğinde köşeyi dönen Cemre'nin;
"Abi!"diye bağırması ile ona çevirdi bakışlarını Cemre koşarak Can'ın boynuna kollarını doladı.
"Ne oldu abi,iyisin Ya?"derken Can Cemre'nin yüzüne bakamıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CAN AĞA bir deli rüzgâr ...(bitti!)
General FictionBiTTi! "Allah güney rüzgarına arap atını yaratmasını buyurmuş,öyle olsun demiş rüzgar.. ardından bir rüzgar yaratıp atın yelesine bağlamış ki; nereden geldiğini unutmasın istemiş, at o kadar kurnaz o kadar hızlıymış ki kimse üzerine binmeyi...
