CAN AĞA bir deli rüzgâr ...(bitti!)

65" sığmazam!

64. Bölüme çok yorum yapanlar kendini buraya kalp olarak bıraksın etiketleyeceğim bölüm onların

Bu şarkı benden size...

❤️❤️❤️

"İntikam Benim intikamım.Anamın ak sütü gibi helal bir intikam alacağım merak etme!"

   Melek Serhat'ın sözleriyle kast katı kesilirken beyni uğulduyordu.

"Kimsin sen?"diye mırıldandı. Ağlıyordu mavi denizin kıyılarını lav sarmıştı sanki.

"Ben Serhat Dağlı'yım.Ben bir kadının gözlerinin karası için Dünyayı karartmış,ayağından olmuş,anasından babasından sıyrılmış,Şeref'inin peşine düşmüş sevdiği Uyduruk bir yeni yetme ağaya kaptırmış gözü dönmüş biriyim! Şimdi beni iyi tanı iyi belle."

"İbrin Pekmez..."diye fısıldadı.

"Şşşş!"derken sikahın namlusunu Melek'in çenesine indirdi. "Ben ki o kadının adını destursuz dillere aldırmamışım,ben ki onu düşünmeden bir gece uyumamışım."

"Peki ya o!"

"Ahhh!"derken Melek'i öldürmemek için yere savurdu silahın çekil namlusunu duvara dayayarak alnını sertçe duvara yasladı.

"O benim üzerime basıp geçtiğini sandı,beni arkasında bıraktığını sandı."

Melek ağlayarak olduğu yerde süründü.

Bu adam yengesine  kör gibi aşıktı. Şimdi ona ulaşmak için Melek'i mi kullanacaktı?

Serhat,eğilerek Melek'in kolundan tuttu,"ama ben onu Can'a da Urfa'ya da yar etmeyeceğim o benim,yada benimle birlikte kara toprağın."

Melek,kolundaki acıyla inledi,daha çok ağlamaya başladı. Kızın bağrışına kulak asmayan Serhat,"o amcan ödeyecek bunun bedelini sadece o değil karşıma kim çıkarsa ödeyecek."

"Bırak beni,"diye bağırdı Melek ama biliyordu kurtuluşu yoktu.kolu adamın elinde un ufak olurken artık dayanacak gücü kalmamıştı.

"Kes sesini! Daha yeni başlıyoruz."diyerek Meleği duvara doğru iterek elini çekip ayağa kalktı. 

   Melek,boğulduğu hıçkırıklarda kaybolurken,Pekmez hissettiği üşüme hissiyle yatakta döndü. Can yanında yoktu. Ama içinde huzurla uyandı yüzüne bir gülücük serpildi,geceyi,kocasının ona olan ilgisini düşündükçe Can'ın ona sunulmuş bir ikram olduğunu düşündü.Can bu kadar iyi olmasa atlatabilir miydi? O acı dolu günleri. Saate baktığında daha çok erken olduğunu gördü.Demekki Can hiç uyumadan gitmişti.

Odasını toparlayıp,Üzerini giyindi eteğinin ucunu tutarak merdivenlerden neşeli bir şekilde inerek mutfağa girdi. Ev ahalisine mükellef bir kahvaltı hazırlayıp herkesi Can'ın istediği gibi bir sofrada toplayacaktı. Çaydanlığı ocağa koyduktan sonra içeri temiz hava gelmesi için arka avlunun kapısı açtı.

Açtığı gibi kenarda büzüşmüş sarıldığı hırkaya sıkı sıkıya tutunan Maral'ı fark etti.Ne olduğunu anlamadan ilerleyerek genç kıza dokundu. Maral irkilerek ,"abla!"dediğinde gördüğü Pekmez ile hayal kırıklığına uğradı.